Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
22*
Une bougie Peut illuminer la nuit
Un sourire Peut bâtir tout un empire*
Jeon Jeongguk elindeki kitabın kapağını sert bir şekilde kapatırken yurt odasına yayılan gürültünün farkında olamadı bir an, uyumakta olan Iwao yatağında kıpırdandı ve ona sırtını döndü. Boğazı düğüm düğümdü, yutkunmak bile acı dolu bir eylemdi onun için. Okuduğu her kelime boğazına fiziksel olarak yer etmişti sanki. Anlam veremiyordu yazılanlara. Bir adam nasıl olur da kalbinde sevdiği kadına yer ayırırken başka insanlarla düşüp kalkabilirdi. Evet, kadın evlenmiş, onu gerisinde bırakmış, hayatına devam etmişti. Adamın başka birileri ile görüşmesini doğal buluyor fakat her kadın ile sevişmeleri, adamın kitap içinde kullandığı şekilde düzüşmeleri, sona erdikten sonra yazılar dökülüyordu sevdiği kadın hakkında. İki yüzlülük doluydu her satır. Kadının kocasının ölmesini diliyor ama kendisi kalbinde büyüttüğü aşka saygı duymuyordu.
Kitap hemen önünde dururken son satırlar sinirlerinin iyice gerilmesine sebebiyet vermişti. Gözlerini kısa bir süreliğine kapatıp açtı. Kendi hislerini tarttı kalbinde. Nasıl oluyordu da o Kim Taehyung'a duyduğu aşk yüzünden birine bakmak bile istemiyorken insanlar bu kadar saygısız olabiliyordu aşklarına? Kolera Günlerinde Aşk kitabının kapağına bakmaya devam ederken telefonunu aldı eline, fırının kayıtlı numarasını aradı. Açan kadına ezberleği "Kim Taehyung ile görüşmek istiyorum." cümlesini Japonca söyledi, telefon kapandı. Onu çağırdıklarında kendisini arayacağını biliyordu. Önunde duran kitap sinirlerini bozmaya başladığında kitabı aldı ve arkasında duran yatağa firlattı. Jeongguk kimsenin Werther gibi kendisini aşk acısından yitirmesini de beklemiyordu ama yine de aşk denen olguya bir saygı olmalıydı insanın kalbinde, inancı bu yöndeydi. Telefon ekranı yanmaya başladığında eline aldı, "Merhaba Jeongguk." dediğini duydu diğer uçtan.
"Kalbiniz onun aşkı ile doluyken biriyle birlikte oldunuz mu?"
Merhaba bile demeden konuya dalmasının Kim Taehyung'u şaşırtacağının elbette farkındaydı ama öğrenmesi gerekiyordu. "Biriyle birlikte olmak?" diye sordu Kim Taehyung, ayağa kalktı, yurt odasının kartını cebine koydu ve odadan çıktı. "Bilirsiniz işte, seviştiniz mi kimseyle?" Kim Taehyung'un kahkahası ahizenin ucundan bile kalbinin ritmini değişime uğratırken sakin koridorda yürüyordu. "Bu soru nereden çıktı? Biriyle mi seviştin?" Jeongguk olduğu yerde durdu, gözleri koridor duvarına takılı kaldı. Kim Taehyung neden bunu sorma gereği duymuştu? "Hayır." dedi sessiz bir şekilde, "Size karşı içimde hisler varken nasıl yapabilirim bunu?" Sırtını koridor duvarına vererek yere oturdu, bağdaş kurdu. Telefonun ucundaki sessizlik bozulmadı bir süre. Kim Taehyung'un sakin nefes sesleri geliyordu kulağına. "O zaman neden benim sevişip sevişmediğimi soruyorsun?" Onun içindeki sevgiye sadık biri olup olmadığını bilmek neyi değiştirecekti hayatında? Arkadaşı sevgiliyse mutlu anlar yaşarken Kim Taehyung neden o aşkın gölgesinde sürünüp gidecekti? Kitap içindeki yanlış olan bir şey, neden şimdi olası geliyordu gözüne?
