Loving My Brother #1: Thrale's Stupidity

Chapter 67:

Thraleʼs POV

Tahimik akong nakaupo sa kama habang iniisip ang ginawa ko kanina at ang mga na sabi ko sa aking kapatid. Alam kong mali ako dahil sa kaniya pero naibuntong ang aking inis pero tama ba ang kaniyang ginawa?

Hindi ko namalayan na nawawala ito dahil na kay Arella lang ang aking atensyon at ito ang pagkakamali ko. Napabuntong hininga ako, napahilamos ng mukha dahil sa inis na nararamdaman ko ngayon. Ayoko na muna ng kausap kahit sino.

"Thrale." Rinig kong pagtawag ni Anissa sa pangalan ko.

Alam kong kakausapin niya ako, hindi pa ganoon kagaan ang aking pakiramdaman. Ayokong makipagtalo sa kaniya lalo na't alam kong nawawalan na rin ako ng oras sa kaniya.

"Can we talk, Thrale?" Dagdag niya pa.

Napakaamo ng boses ni Anissa, kahit kanina noong pinutol niya ang aking pagsasalita. Kalmado pa rin at masarap pakinggan. That's why I love her so much.

"Gusto mo talagang mapag-isa. Mukhang wala na akong magagawa. I'm always here, Thrale, kakampi mo ako sa lahat. Kung gusto mo ng may makakausap o sasandalan. Nasa baba lang ako, huh?" Huling sabi nito hanggang yapak nalang ang aking narinig palayo sa aking kwarto.

Kahit anong panglalambing sa akin ni Anissa. Ayoko pa rin siyang kausapin dahil alam ko na ang sasabihin niya, na mas bigyan ko ng atensyon si Thrizel kaysa sa paghahanap ko sa aking pinsan na wala na. Hindi patay si Arella. Hahahanap at mahahanap ko siya, buhay ang aking pinsan.

Hiniga ko ang aking sarili dahil ngayon ko lang naramdaman ang pagod. Wala rin pala akong maayos na tulog dahil abala ako sa pag-iisip. Wala akong pakialam doon, kaya kong bawiin ang aking tulog kapag nahanap ko na siya. Hindi ko muna iisipin ang aking sarili. Kung anong gusto ko ngayon, iyon lang dapat ang pagtutuonan ko ng pansin.

"BAKIT ka umiiyak?" Tanong ko sa batang nasa hardin namin.

Hindi siya sumagot, nanatiling nakayuko. Kita ko ang pagbaba-taas ng kaniyang mga balikat. Hudyat na miiyak siya.

Nilapitan ko ito at binigyan ng panyo pero hindi niya tinangap kaya umupo ako para magkapantay kaming dalawa. Saktong pag-upo ay iniangat niya ang kaniyang ulo. Nagulat ako kung sino ito.

Nakangiti siya sa akin at mabilis na tumayo. "Habulin mo ako kuya, Thrale!" Sigaw niya habang tumatakbo.

Hinabol ko naman siya pero biglang nagdilim ang aking paligidm Hindi ko siya makita.

"Kuya Thrale!"

Ang mga boses niya’y natatakot ganoon din ang reaksyon ng kaniyang mukha. Takot na takot siya habang nilalamon siya ng dilim.

Mabilis akong tumakbo palapit rito. Hinawakan ang kaniyang kamay pero hindi ko siya magawang mahila. Sa paghihilahan, nanalo ang dilim. Pero kahit ganoon, narinig ko ang kaniyang boses. May sinabi ito.

"Kuya, hanapin mo ako."

"Thrizelllllllll!"

Napabalikwas ako ng bangon. Tumingin agad sa paligid, nakumpirma kong nasa kwarto pa rin ako.

Nakatulog pala ako kanina dahil sa pagod. Hindi ko namalayan na panaginip lang pala iyon. Pero para siyang totoo, parang nangyari na siya. Pero bakit hinihila ng dilim si Thrizel? Anong mayroon?

"Thrale, ayos ka lang ba?" Nag-aalalang boses ni Anissa mula sa labas ng aking kwarto. Narinig niya ang aking pagsigaw.

Mahinahon akong sumagot sa kaniya. "Ayos lang ako."

"Bakit ka sumigaw? Anong nangyari?"

"Nanaginip lang ako. Don't worry, hon, I'm okay."

Alam kong pangit na ang ugaling inaasal ko kay Anissa. Tumayo nalang ako at pumasok sa banyo.
Siguro ay kailangan ko lang maligo para kahit papaano ay mahimasmasan ako.