Drafted

Ch.36 : Season

شاید توی خوردن مرغ زیاده روی کرده بودم؛ شاید هم سوجو. چون من هنوز مست بودم و اون با خیال راحت خر و پف می‌کشید. خبری از آغوش محکم دیشبش نبود؛ روی بالشت جداگونه، توی سمت جداگونه و زیر پتوی جداگونه... لعنتی به ابتکارم برای خرید فرستادم و دستی توی موهای آشفته‌ام کردم.

طرف‌های صبح بود و من کل شب توی حالتی بین رویا و واقعیت دست و پا می‌زدم. چون زیادی گرم بود، بالاخره بیخیال تلاش کردن شدم و همراه با پتوی نازکم، بعد از برداشتن اون دفتر مشکی رنگ به تراس پناه بردم.

بیشتر اوقات ترجیح نمی‌دادم که سیگار بکشم اما دلم می‌خواست از مارکی که نامجون می‌کشید امتحان کنم برای همین صندلی فلزی، بسته‌ی سیگار و فندکش به جمعمون اضافه شدن اما منی که دایر کننده‌ی اون محفل به حساب می‌اومدم، مدتی بالای سر اون مرد خشکم زد. موهاش پف کرده بودن و من تقریبا جون دادم که دستم رو نزدیک سرش نبرم و خوابش رو بهم نزنم.

مدتی بعد توی تراس با صدای فندکش، به شروع بارون صبحگاهی اواخر اوکتبر زل زده بودم و بهش فکر می‌کردم؛ دلم می‌خواست افکارم رو جمع کنم اما به نتیجه‌ای نمی‌رسیدم. حس گرمی که از وجود اون مرد روی تشک خونه‌ام می‌گرفتم بدجوری وادارم می‌کرد بیخیال همه چیز بشم. اما همزمان حضورش باعث می‌شد دلم بخواد سر و سامون بگیرم...

همزمان با آتیش زدن سیگاری که می‌دونستم کشیدنش توی اون ساعت منجر به حالت تهوع می‌شه، دفتر رو باز کردم. واقعیتی که ازش فراری بودم روی سرم آوار شد و عکس بچگی‌هاش دوباره من رو به خنده‌ای بی‌ریا وا داشت.
کنارش با دست خط مرتبی نوشته بود:

«این قدیمی‌ترین منه. منی که نمی‌دونه چرا داره این کارو می‌کنه. اون روز رو یادم نیست ولی یادمه که برای داشتن اون کلاه زیاد التماس کردم. برای سرم بزرگ بود یکم.»

صفحه‌ی کنارش با همون خوش خطی قدیمی نوشته شده بود «2000... وقتی این عکسو برای اولین بار دیدم خاطرم نیست اما یادمه از دوازده سالگی فهمیدم که نامجون داره بزرگ میشه. من توی این عکس‌ها برای خودم متفاوت بودم.»