အဖိုးတန်ရွှေငါးပြဿနာပြီးသွားတော့ ဘတ်ခ်ဟျွန်းကချောင်လေးထဲမှာကပ်နေသလို
ချန်းယောလ်ကလဲအိုးတို့အမ်းတမ်းပေမယ့် မျက်နှာထူတာကြောင့်မသိသာ။
အခန်းတွင်းကလေထုကထူးဆန်းတာလဲမဟုတ်သလို အရှက်ရစရာအနေအထားလဲမကျတဲ့ ဟိုမကျဒီမကျအနေထားမှာ။ကျူးလွန်သူကဘတ်ခ်ဟျွန်းပေမယ့် ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလို ချောင်လေးမှာကပ်ပြီးအသံတစ်သံတောင်ထွက်မလာသလို ပါးစပ်ကလေးပေါ်ကိုလက်ကလေးနဲ့တောင်အုပ်ထားရှာသေး။
ရွှေငါးနဲ့ထိတွေ့မိသွားတဲ့လက်မှန်းတော့မသိရှာ။
"အခန်းအဆင်ပြေလား"
နောက်ဆုံးမှာတော့ ချန်းယောလ်ရဲ့အသံတောင့်တောင့်တင်းတင်းကြီးထွက်ပေါ်လာတယ်။
"ဟုတ်"
"ဒါဆိုစာချုပ်ချုပ်ကြတာပေါ့"
"လူကြီးကဟိုဘက်အခန်းမှာအမြဲနေတာလားဟင်"
"မနေဘူး"
"သားကကြောက်တက်တယ်"
နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီးမျက်လုံးလေးပေကလပ်ပေကလပ်လုပ်နေတဲ့ဘေဘီဟျွန်းဟျွန်းနီးက အပုံကြီးချစ်ဖို့ကောင်းနေတယ်ဆိုတာ သူ့ကိုယ်သူမသိရှာ။
"မင်းကအဖိုးတန်ပစ္စည်းထားမှာဆို ဘာကြောက်စရာရှိလို့လဲ"
ချန်းယောလ်ဆိုလိုချင်တာက ပစ္စည်းပဲထားပြီးလူမနေဘူးဆိုရင်ကြောက်စရာမလိုကြောင်းပေမယ့် တစ်ဖက်ကဘတ်ခ်ဟျွန်းကတော့ပစ္စည်းပျောက်မှာပါကြောက်နေတာပင်။
"လူကြီးကလည်း အဖိုးတန်ပစ္စည်းဆိုမှတော့ အချိန်တိုင်းလာကြည့်ရမှာပေါ့လို့"
"အင်း။ မင်းလာမယ့်အချိန်ပြော ငါအဖော်တစ်ယောက်လွှတ်ပေးမယ်"
"လူကြီးပဲလာလို့မရဘူးလားဟင်။ လူကြီးအားတဲ့အချိန်တွေပဲလာပါ့မယ်"
အလုပ်မအားဘူးဆိုတဲ့စကားလုံးတွေက
ဂလုန်ဆန်ပြီးလည်ချောင်းထဲကိုပြန်ရောက်လို့သွားတယ်။
"ကောင်းပြီ"
"ရေး~ ဝမ်းသာပါတယ် ဝမ်းသာပါတယ် လက်ခုပ် လက်ခုပ်"
YOU ARE READING
PROJECT B
FanfictionMake your dreams come true either way.Daddy!! I'm comming yo~ Start date 1.12.2021 End date 23.11.2022 Unicode/Zawgyi
