ÖLÜ TANRININ ŞARKISI

Bölüm 41, Tanrıların Avı

  Gecenin karanlığında diktiğinde gözlerini göğe,

Hatırla bir zamanlar orada bir tanrı vardı diye.

Nerede o tanrı peki şimdi,

Yırtıldı mı yoksa gece günün aydınlığında?

Belki de gün izin vermiştir gecenin geçişine,

Sonsuz kefaretini ödesin diye.

Kısım 5

Onun Gücü

"Tırmanacağım Olympos'un merdivenleri teker teker, sökeceğim her bir taşını birer birer."

Bölüm 41, Tanrıların Avı

Derin bir nefes aldım, gözlerimi kapattım. Gece hayvanlarının otların üzerinde sürünerek ilerleyişini, kanatları olanların göğe yükselişini dinledim. Biraz sonra şafak sökecekti ve kardeşimin saltanatı başlayacaktı. Ama o zamana kadar biraz daha vaktim vardı ve buna değerdi. Çünkü gecede huzur vardı. Ben gece için yaratılmıştım.

Belki de gece benim için yaratılmıştı.

Geceyi bölen başka bir sesi duyduğumda ise gözlerimi açtım, davetsiz misafirimin bana yaklaşmasını beklemeye baladım.

Karr'ın uzun gövdesi mermer sütunların arasında belirdiğinde ses çıkarmamak için büyük bir çaba sarf ettiğini adımlarındaki temkinli yavaşlıktan rahatlıkla anlayabiliyordum. Onun geldiğini anladığımı fark ettiğinde kaşlarını çattı, işte o zaman sessiz olmak için daha fazla çabalaması gerekmeyeceğini anlamış olacak ki paldır küldür tapınakta yürüdü.

Sütunların arasındaki açıklığa, benim yanıma gelmeden önce sunaktaki sepetlerden bir salkım üzüm kaptı, büyük ellerinin arasında evirip çevirdi.

Yanıma oturdu, o da benim gibi ayaklarını aşağı doğru sallandırdı. "Ne bok yedin?" diye sorarken tanelerden en iri olanını seçip ağzına attı, hayatında tattığı en güzel şeymiş gibi dudaklarını birbirine keyifle bastırdı. Kaşlarımı çatarak ona baktığımda omuz silkti. Parmağını suçlarcasına suratıma doğru sallayarak, "Ne zaman şu surat ifadesine bürünsen bir bok yemiş oluyorsun," diye eklemeyi de ihmal etmedi.