Issa Ilusyunada

26 » tensyonado

a/n: Nilagyan ko na ng terminilogies starting on this part onwards. Madali lang naman intindihin dahil similar names lang sa previous chapters. Once matapos ko na 'to at magsimula ko na ma-edit ay ilalagay ko na ang terminologies para iwas sa lituhan hihi.

note to self: Wag muna mag-edit hangga't hindi pa tapos, parang awa mo na hahaha!

Anyway, here goes.

********************

Magulo.

Masakit sa ulo.

Kahit anong gawin ko ay hindi ko malagyan ng tiwala si Harold. Lagi siyang may pasaring, tinatalo si Frankie.

Nang dahil sa kaganapan no'ng batang paslit ay napaaga ang pag-uwi namin. Walang imikan ang apat habang naglalakad sa kalsada. Si Frankie ay hindi na binitawan ang kamay ko hanggang sa makarating kami sa tinutuluyang bahay.

Pagkapasok ay gano'n pa rin. Ang bigat ng hangin.

Hindi mabawas-bawasan ni Jack ang tensyon kahit anong pinambabato niyang biro kay Barbara. Hindi niya ako malapitan, kasi itong si Frankie ay wala na nga yatang balak umalis sa tabi ko. Ang mga tingin niya ay parang umaangil na leon, mananakmal sa isang maling galaw. Kawawa naman si Jack, nadamay.

"Señorito, Señorito Harold?" Malakas ang sunod-sunod na pagkatok sa pinto. Lahat ng mga mata ay natuon do'n.

Hinatid ako ni Frankie sa may hagdanan na paakyat ng kwarto. Tsaka lang binitawan ang aking kamay at nagtungo sa harapan habang binubuksan ni Harold ang pinto.

"Señorito, magandang tanghali..." bati ng isang lalaki. Mukhang isa siya sa mga ginising na karet base sa suot niya na puting kamiseta. Ang seryoso niyang hitsura ay bahagyang ngumiti nang mapansin niya si Barbara na nakatayo sa likod ng kaharap niya, "Señorita, magandang araw..."

Kahit na nakatalikod sa'kin si Barbara ay halatang-halata ang pamumukadkad ng nararamdaman niya. Biruin mo ba naman na tawagin siyang señorita sa harap ni Harold. May pahawi-hawi pa siya ng buhok niya na gupit lalaki--nagrambol din ang kulay nito.

"Magandang araw din sa'yo," bati ni Barbara pabalik.

"Kumusta ang lagusan, Ali?" tanong ni Harold. Pumasok muna 'yong lalaki at ito na mismo ang nagsara ng pinto.

"'Yan nga ang sadya ko, señorito. Natanggal na namin ang harang, kaso..."

"Kaso?" tanong ni Frankie. Nakadungaw siya kay Ali na hindi nabiyayaan ng katangkaran. Mali ako no'ng akala ko na matatangkad ang lahat ng karet. Buti na lang hindi, may hustisya pa rin kahit papano.

"Kaso isang memoria ang gitna ng lagusan. Mahihirapan tayo," sabi ni Ali na kay Frankie na nakaharap. Umiling-iling din siya at bumalik ang pagiging seryoso ang mukha.

Dumaan ang katahimikan. Nilamon ang lahat ng kani-kanilang isip. Pati ako ay napatanong. Saang kangkungan ba kami pwedeng dumaan na walang aberya? Buwis-buhay na lang lagi, makikipagpatintero na naman kay Kamatayan. Nakakapikon na ang mga gwalltor na 'yan e!

"Kung maghuhukay ng ibang lagusan, ilang araw ito matatapos?" basag ni Frankie. Nakahinga ako nang maluwag dahil naging mahinahon na ulit ang boses niya. Kalmado na ulit ang postura niya. Siya na ulit ang Frankie na kilala ko.

"Kukulangin ang dalawang linggo, ginoo..." mungkahi ni Ali na may pag-aalinlangan pa sa isinagot niya.

"Sa tingin ko naman ay sapat ang nilagay kong karet sa pang-ipit ni Issa. Mapipigilan nito ang pagdaloy ng memoria. Hindi na natin kailangan maghukay ng panibagong lagusan," singit ni Harold. Sa hindi malamang dahilan, sa gitna ng seryosong usapan, pinuyos niya ang itim at hanggang balikat nitong buhok.