Si Isabelle ay isang magandang dilag na umay na umay na sa trabaho niya bilang tagabunot ng uban kina Aling Maria. Gusto niya ring gumala, pumunta sa bayan katulad ng kaibigan niyang si Barbara. Kaso ang nanay niyang oso ay kontra-bulate at ayaw siy...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Madilim.
Makipot.
May karapatan ba akong magreklamo?
Pero kakapalit ko lang e. Tuwang-tuwa pa naman sana ako rito sa bago kong bestida na binigay ng kakilala ni Tatay. Malambot ang tela at mahaba ang mangas. Saktong-sakto pa ang sukat na parang pinasadya.
Pero lintik, gasgas na gasgas na ang mangas sa siko sa haba ng ginapang namin. Pati tuhod ko ay nanghahapdi na rin.
At ang akala kong tapos na ang kalbaryo dahil nakarating kami sa parte na parang sementado na ang lagusan, wala na ang mga tipak at nakausling bato. Kaso may tumutulo, kadiri naman nitong para akong lumalangoy sa mala-sipon na likido. Ang lapot at umuunat-unat pa, tapos amoy imburnal din. Ano ba 'tong napasukan namin?
Ginalaw ko ang balikat para ayusin ang pagkapatong ng dumausdos nang bag sa likod. Kahit gawa sa balat at mukhang hindi naman tinatagos ang loob, kailangan pa ring ingatan. Magwawala kasi 'yon si Barbara pag nadumihan ang damit niya.
Pagkatapos kong masiguro na maayos ang kalagayan ng bag ay tumuloy na ako sa paggapang. Nahinto na lang ako nang tumambad sa harap ko ang daan na nahati sa dalawa. Parehong walang bakas ng liwanag sa lampara na bitbit ni Jack, pareho ring walang kaluskos. Ang bilis naman ng tipaklong na 'yon.
Tinaas ko ang kamay kung saan nakatali ang reserbang lampara sa palapulsuhan ko. Napangiti ako. Si Frankie ang nagtali.
Nanumbalik ang isang mahabang pagyakap kung saan lumuwag ang naninikip kong dibdib. Kung saan sa isang banda ay pareho kaming naging kalmado. Kung saan kusa niya akong binitawan kasabay ang pag-aliwalas ng mukha niya.
Kahit walang salita sa pagitan namin ay hinayaan ko siyang halughugin ang bag at kunin do'n ang lampara. Hindi ko maintindihan kung maiinis ba ako o patatawarin ko na lang ang sarili. Para akong lumulutang sa alapaap nang pinupulupot niya ang tali ng lampara sa palapulsuhan ko. Tulala at hindi na ako nakagalaw sa ngiti niya pagkatapos.
Hay, bakit ang hirap?
Natigil ang saglitan kong pagmuni-muni nang tinapik ako ni Frankie sa paa. Ginilid ko ang lampara para maaninag siya sa likod. Nagkibit-balikat ako sa nagtatanong niyang hitsura, malay ko ba kasi kung nasaan na 'yon si Jack.
Binalik ko ang tingin sa harap, sigurado namang babalik 'yong mokong pag napansin niyang hindi na ako nakasunod sa kanya.
At hindi nga ako nagkakamali dahil may patalon-talong liwanag mula sa kanan na daan. Tinaas ko ang lampara para makita nang maayos si Jack. Seryosong-seryoso ang hitsura ng tipaklong na parang hindi kayang tibagin ng kahit ano.
Hindi rin ako pinansin ni Jack at dumiretso siya papunta kay Frankie. Hindi ako mapakali't lumingon ako sa kanila.
"'Tol, nahanap na ni Barbara ang kubo. Naglagay na rin siya ng palatandaan."
