Si Isabelle ay isang magandang dilag na umay na umay na sa trabaho niya bilang tagabunot ng uban kina Aling Maria. Gusto niya ring gumala, pumunta sa bayan katulad ng kaibigan niyang si Barbara. Kaso ang nanay niyang oso ay kontra-bulate at ayaw siy...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Lintik, ang baho!
Bwisit kasi 'yong maysa-demonyong kapilya, ihulog ba naman kami sa lubak na puro tae. Sa lahat naman kasi ng pwedeng paghulugan ay do'n pa talaga.
Nakabusangot ang mukha ni Barbara habang pinunit ang babang bahagi ng kamesita na suot niya. Siya lang ang malinis sa aming tatlo. Ewan ko kung anong talon ang ginawa nito, sumirko siguro.
"Ito, itapal mo sa ilong." Inabot niya sakin ang mahabang punit na tela. Hindi ko maintindihan kung seryoso ito o nagpapatawa.
"Pa'no ako hihinga n'yan?" tunog ipis kong sabi. Kanina ko pa iniipit gamit ang malinis kung kamay ang nalapastangan kong ilong.
"E 'di h'wag kang huminga." Sinimangutan ko ang pagmamaldita ni Barbara bago hinablot ang tela sa kamay niya. Nakakainis na mukhang tama siya. Bakit kasi nakakainis pag tama siya?
Binilog ko pa ang isang dulo bago ko 'to sinaksak sa isang butas. Iniingatang mabuti na hindi ito masagi sa dumi ko sa katawan. Mukhang ito lang talaga ang paraan para hindi gumapang ang amoy sa lumalabnaw ko nang utak.
Matapos sa isang butas ay 'yong isa naman. Hindi pa ako tinulungan ng bruha, pinameywangan lang ako sa mukha. Kitang hirap na hirap na nga ako e.
"Ikaw, gusto mo rin?" tanong ni Barbara kay Frankie.
Nakakatawa ang hitsura ni Frankie. Natanga na nga, nakanganga pa. Gusto siguro nitong sapakin si Barbara. Kalahati na lang kasi ang natira sa pinahiram niyang kamesita. Kita na nga ang pusod e.
"Ayaw mo? Tara na." Umismid pa ang bruha bago tumalikod at naglakad. Ang sama talaga ng ugali nito. Kung hindi lang ako mabait, hinilamusan ko na 'to ng tae. Pero mabait naman ako, kaya sumunod na lang ako sa kanya.
***
Nasa'n na kaya kami?
Pang-ilang araw na ba 'tong kung saan-saan kami nagsususuot?
Bago pa kami napunta sa dalampasigan na may naglalakad na kapilya ay napadaan pa kami sa isang masukal na damuhan. May nagkalat na gumamela na ang tangkay ay kasintangkad ng punong-kahoy at ang bulaklak ay kasinlaki ng batya.
Tuwang-tuwa pa naman sana ako, ngayon lang ako nakakita ng gano'n kalaking bulaklak.
Pero lintik!
Hindi ko naman sinadyang masagi ang dahon no'ng isa. Tsaka hindi naman sinabi agad ni Barbara na bawal palang hawakan.
Kaso nangyari na nga. Ang gitnang parte ng bulaklak ay naging dila. Gumalaw din ang mga ugat at naglakad pa sa ibabaw ng lupa.
Walang hiya't pinaghahabol at nilapastangan kaming tatlo. Wala man lang ginawa 'tong dalawa.
Sabi naman ni Frankie na hindi daw 'yon kalaban, bantay daw 'yon ng lagusan. Halimaw lang daw ang kinakain no'n, ewan ko lang kung totoo─hindi kasi kinain si Barbara.
