Issa Ilusyunada

40 » nag-aamok

Bumagsak yata ang langit at ang bigat nito sa likod—halos hindi ako makatayo nang maayos. Parang nanunudyo ang hangin—lalong lumamig ang ihip at tinatangay ang natirang init sa yakap ni Frankie.

Hindi ko namalayan na nakahawak na ako sa braso ni Jack, na lumapat na ang noo ko sa manggas ng suot niya. Wala sa sarili ang paghila ko sa kan'ya, hindi ko na kaya ang sarili at gusto ko na lang magpahinga.

"Jack, t-ara na, bumalik na lang tayo." Hindi na nagpaalam ang mga luha ko na bumuhos. Tinakip ko ang kanang braso sa mga mata—sa lahat, ayokong nakikita niya akong umiiyak.

Ilang minuto niya akong hinayaan. Naging impit ang mga hagulhol na pinilit kong itigil—kahit alam ko namang rinig na rinig niya.

Kahit papano ay nakatulong ang hindi niya pagpansin sa 'kin—nagawa kong patahanin ang sarili. Gamit ang kamay ay pinunasan ko nabasang pisngi, inayos ko na rin ang damit—masabi lang na ayos lang ako.

Huling buntong hininga bago ko haharapin ulit ang Donya, ang nakakasuyang pagmumukha ni Harold, at kung ano pa man sa loob ng letseng mansyon. Malapit na rin at lalabas ako, uuwi ako. "Jack, tara na."

Nangunot ang noo ko nang hindi natitinag si Jack sa paghila ko—ang bigat niya na parang poste na nakabaon sa lupa. Lumipat ako sa harap at inusisa kung ano ang problema niya sa buhay.

"Issa, and'yan ka na pala." Sa malayo siya nakatingin pero bigla niya na lang nilipat sa 'kin. Napaatras ako nang napagtanto kong wala na ang puti sa mga mata niya—sinakop ng itim ang kabuuhan nito at lumalagutok ang leeg niya habang de-numerong tumatagilid ang ulo. "Maglalaro tayo sa labas, gusto mo ba?"

Parang tinatambol ang dibdib ko sa ngisi niya na parang sinapian ng demonyo. "'T-saka na lang, Jack, b-umalik na tayo," pautal-utal ang sagot ko habang lumalayo sa kan'ya.

"Samahan mo ako, maraming kalaro do'n..." Pangingimbita niya. Inabot lang ako ni Jack at ang bigat ng kamay niya na dumapo sa balikat ko. Umaawang ang bibig niya at lumalantad ang pangil na parang gusto na nitong manakmal. "Tara na ba?"

"B-umalik na tayo, h-alika na." Tinapangan ko na kahit nangangatog na ang tuhod ko sa ngisi niya na parang kakain na ng tao.

Tumingala si Jack, rinig ko ang mahabang pangsinghot niya sa hangin. Napahawak ako sa palapulsuhan niya dahil bumabaon na ang kamay niya sa balikat ko. Parang umaamoy siya ng masarap na ulam—nakapikit at nag-aaktong ngumunguya kahit wala naman siyang kinakain.

"Ayaw mo?" Bigla rin siyang dumilat at pinanlakihan ako ng mata. "Tsk, ako na lang."

Walang paalam na tumalikod si Jack, parang may sariling isip ang kamay ko at kusa na lang kumapit sa braso niya. "H'wag! Dito lang tayo..."

Tahasan kong pinikit ang mga mata habang nakayuko—ang bigat ng hangin at parang sumisingaw ang galit ni Jack habang inaalis ang kamay ko.

"Bitiwan mo 'ko!"

Nagawa kong lumapit at pinalibot ang mga braso sa baywang niya—hindi siya pwedeng umalis—alam ko naman kung anong laro na tinutukoy niya sa tuwing tinatakasan siya ng bait.

"Dito lang tayo, baka mapano ka e!"

"Ako? Mapapano?" May halong galit sa halakhak ni Jack. Mas lalo ko pang hinigpitan ang pagkayakap sa kan'ya para hindi siya makawala. "Bitiwan mo 'ko, Isabelle!"

"Wala kang kasama, walang magtitingin sa 'yo, dito lang tayo..."

"Hindi ako bata!" Sumabog sa paligid na laberinto ang sigaw niya. Sa lakas ng angil at mga ungol ng pagpoprotesta, siguro naman ay may nakarinig at tulungan akong awatin 'to.

Natatangay na ako sa kakapumiglas ni Jack at bumagsak na kami sa damuhan. Kahit nanggagalaiti na siya sa galit ay maingat pa rin siya sa 'kin. Ginamit ko ang dahilan na kahit nilamon na ang utak niya ng karahasan ay hindi niya ako magawang saktan.