Issa Ilusyunada

38 » do'n sa laberinto

Natalo ang galit ni Jack ng kumakalam niyang sikmura at wala siyang magawa kundi lantakan ang pagkain na pinakuha ko kay Juanita.

Wala rin kaming magawa kundi ang manatili sa kwarto na nakalaan sa 'kin dahil kahit umuusok na ang ilong nitong kasama ko, kahit labag sa kalooban niya, pero itong silid lang ang pinakaligtas na lugar.

Gaya nga ng sinabi niya na nabalot ng karet ni Harold ang loob at hindi namin maipagkakaila na iyon lang ang may kakayahan na magkubli sa kinaroroonan ko para hindi matunton ng mga halimaw.

"Gago 'yon, ipapakasal ka do'n? Tangina!" Panay mura niya pa rin kahit lobong lobo na ang pisngi sa dami ng pagkain na pinasak niya sa bibig.

"Narinig mo lahat 'yon?" Binaling ko ang tingin sa katabi ng sofa. Minsang naiinis din ako kung bakit naging paborito ko na itong upuan na nasa gilid ng bintana. 

"At hahalikan ka pa ng gago!" Tumalbog ang pagkain sa mga bandehado sa malakas na paghampas ng kamao niya sa lamesang de-gulong. "Tangina!"

"Ano ka ba, Jack, tipaklong ka ba o paniki?" Nakatukod ang siko ko sa tuhod na nakapanglumbabang nakatingin sa kan'ya.

"Nakikialam ka e sa 'yon ang kaya kong gawin." Binalik niya sa pinggan ang hita ng manok na sumakabilang plato sa paghampas niya kanina. Nanginginig pa rin ang kamay niya sa sobrang gutom kaya't pinili nito ang magkamay dahil nadadagdagan lang ang inis niya na nahuhulog ang pagkain sa kutsara.

"Si Harold ba, nakakabasa ba 'yon ng isip?"

Parang isang baldeng sampalok ang nakain ni Jack at ang asim ng mukha ang hinarap sa 'kin. "Hindi ah, ano siya Diyos?"

"E bakit parang naririnig niya ang iniisip ko?"

Tumigil ito sa pagnguya, lumingon at tinaasan ako ng kilay. "Nalalaman niya sa kilos. Ang dali-dali mo kayang basahin."

"E anong gagawin ko, ganito lang?" Blinangko ko ang mukha at hinarap ko 'to sa kan'ya.

Inirapan lang ako ng katabi bago bumalik sa pagkain niya. 

Nagpakawala na lang ako ng buntong hininga, umusog at niyakap ang malambot na harang ng sofa—walang patutunguhan itong usapan pag gutom na karet ang kaharap.

Nakailang balik din ang mga servidor ng mansyon sa kwarto bago nabusog si Jack. Hindi ko na siya sinabayan at wala akong gana.

Kanina pa binabagabag ang isipan ko sa balak ng Donya. Ano bang nakain no'n at bigla na lang—maayos naman siya no'ng una.

Gusto ko sanang panghawakan ang pinangako ni Harold na hanggang bukas ng gabi na lang ang kalokohang pagpapanggap namin. Pero sa sitwasyon ngayon, sa ikinikilos niya, baka pipiliin niya pa ang kagustuhan ng kanyang ina.

Namimigat ang dibdib ko na nilingon ang katabi na kakatayo pa lang sa upuan. "Jack, pwede ba tayong umalis dito? Tayo lang, kahit saan, ilabas mo lang ako rito."

Bumalik siya sa pag-upo at umusog malapit sa 'kin. "Lalabas ako mamayang hapon, titingnan ko ang sitwasyon sa labas at loob ng mansyon."

Parang umalingasaw ang bigat ng nararamdaman ko at tinangay ito ng dumaang hangin. Umusog din ako palapit sa kan'ya at pasimpleng sinulyapan si Juanita na nakatayo sa may pintuan—ayaw kasi nitong lumabas ng kwarto. "Bakit mamaya pa, pwede namang ngayong umaga?" bulong ko sa katabi.

Nagsalubong ang kilay at suminga itong katabi ko na parang ang laki-laki ng kasalanan ko sa kan'ya. "Alangan namang umaga tayo tatakas, syempre gabi. Iba ang bantay sa umaga at sa gabi."

"Sabi ko nga. Sama ako ha…"

'Yon at lalong nagusot ang mukha ng kaharap ko. "H'wag ka nang sumama, madali lang ako."