Si Isabelle ay isang magandang dilag na umay na umay na sa trabaho niya bilang tagabunot ng uban kina Aling Maria. Gusto niya ring gumala, pumunta sa bayan katulad ng kaibigan niyang si Barbara. Kaso ang nanay niyang oso ay kontra-bulate at ayaw siy...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ang dilim at ang tahimik sa loob ng bahay. Sa'n kaya nagpunta si Nanay?
Hay naku, baka inatake na naman 'yon ng pagkatsimosa niya. Malamang pa sa alamang ay uumagahin na naman 'yon sa bahay ng amiga. Talaga 'tong si Nanay.
Dahan-dahan kong binuksan ang pinto at kinapa ang switch para buhayin ang ilaw. Aba, ang linis!
Binati ako ng nagkikintabang gamit. Pwedeng manalamin sa sahig. Kumukutitap ang silya na kahoy, pinahiran niya kaya 'to ng floorwax?
Nagtanggal tuloy ako ng tsinelas bago pumasok. Nakakahiya naman sa sahig e. Tsaka, siguradong magwawala 'yong oso pag may nakita siyang dumi pag-uwi. Ang hirap kasi kay Nanay ay masyado siyang malinis. Paniguradong itatapon ako no'n sa bangin.
Nakataas ang isa kong kilay habang naglalakad palapit sa hapagkainan. Nakakaduda kasi ang tinakpang ulam sa lamesa. Baka kung anong kalokohan na naman 'to.
Pero dahil gutom na 'ko, inalis ko pa rin ang takip.
Hay!
Sunog na daing na naman, at nangangamoy menudo rin 'to.
Buntong hininga ulit.
Ayoko na nga, itulog ko na lang.
Matamlay kong karay-karay ang katawan papunta sa kwarto. Matutulog na naman akong walang hapunan nito. Kumurba pababa ang maliit kong bibig. 'Di bale na nga, bukas ay aagahan ko na talaga. Ako na ang magluluto.
Pagkapasok sa silid ay itinapon ko ang sarili sa dalawang unan na naghihintay sa gitna ng dalampasigan. Malugod nitong tinanggap ng hapo kong katawan. This is zeee life ulit.
Walang ano-ano'y nagsimula nang tumaas ang tubig. Pataas nang pataas hanggang lumagpas na ito sa 'kin. Lalo pang tumaas hanggang sa may dumaan nang dikya na sa aking harapan. May baryo ng maliliit na isda ang parito't paroon.
Namataan ko rin ang kaibigan kong alimango. Ang bilis nitong nakarating sa koral na nasa ulunan ko.
Tumihaya ako sa pagkahiga at niyakap ang isa pang unan. Medyo may kalakihan ito at bigla na lang pumasok sa isip ko ang malapad na katawan ni Frankie. Natapon ko ang unan. Lumutang sa tubig at 'yong walang magawang alimango ay mabilis na lumabas sa lungga niya't sinipitan ang punda nito.
"Hoy, akin 'yan!" Mabilis kong hinawakan at hinila ito sa kanya. Syempre dahil mas malakas naman akong 'di hamak ay nabawi ko 'to.
Sinamaan ko nang tingin ang alimango bago ako bumalik sa pagkahiga. Ano ba't gustong-gusto nito ang unan ko?
Ginawa ko na lang dantayan at sinubsob ang mukha sa isa ko pang unan.
Nakakainis naman e. Kahit anong gawin kong pagpikit ay nakikita ko pa rin ang namimilog na mata ni Frankie pagkatapos niya akong hilahin para makaupo. Ang mga braso kong ayaw matunawan, parang dumikit na sa balat ang hindi naman sinasadyang pagkayakap ko sa kanya.
