Si Isabelle ay isang magandang dilag na umay na umay na sa trabaho niya bilang tagabunot ng uban kina Aling Maria. Gusto niya ring gumala, pumunta sa bayan katulad ng kaibigan niyang si Barbara. Kaso ang nanay niyang oso ay kontra-bulate at ayaw siy...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Bakit hinahabol pa rin tayo?" Narinig kong natatarantang tanong ni Barbara. Tumalbog at bukod sa ulo ko na parang nakahiga sa isang unan, bumagsak ang katawan ko sa matigas na lapag.
"May nakikita pa rin si Issa!" sigaw ng isang lalaki na parang nasa ulunan ko lang.
Hindi na gumana ang pagkagat ko sa labi. Kahit masakit na masakit na at nanghahapdi sa bawat pagtama ng hangin ay puting kwarto pa rin ang nakikita ko. Para akong nakatihaya at nakatitig sa puting kisame na masyadong maliwanag ang puting bombilya.
"Hindi kakayanin ng kubo!" paos na sigaw ni Barbara.
May dumapo sa pisngi ko, kasunod ang pagdilim ng paligid. Unti-unting bumugad sa harap ko ang nakapikit at hindi maipintang hitsura ni Frankie. Parang mga uod na mabilis gumapang ang mga matatabang kuryente sa mukha niya.
"B-arbara..." nauutal kong sabi. Hirap na hirap akong tanggalin ang kamay ni Frankie sa pisngi ko. Malakas pa rin ang pwersa niya kahit pinaparalisa na siya ng kuryente na pilit niyang inaagaw sa 'kin. Kahit ang kabila niyang kamay na mahigpit na nakahawak sa braso ko para mapanatili akong nakahiga sa balikat niya.
"Barbara...tulungan mo 'ko." Ginalaw-galaw ko ang katawan para makawala sa isa.
"Ibigay mo muna kay Frankie, masisira ang kubo." Lumingon sa 'kin ang hubo't hubad na si Barbara. Nakatayo siya sa paanan namin at nakahawak sa harang ng parang kariton na kinalalagyan namin. Nag-aagaw din sa harap niya ang hitsura ng puting kwarto at ang dambuhalang mata na nakadungaw sa 'min.
"Barbara...hindi kaya ni Frankie!"
May tunog ng parang natutumbang gusali kung saan. Kasunod ang pagtalbog ng sinasakyan namin, tumagilid sa kaliwang bahagi na nagsubsob sa 'min ni Frankie sa gilid.
Gumewang ang lamang-loob ko nang tumagilid nang husto ang kariton. Ilang segundo pa ay gumulong kami sa gitna ng sahig nang bumalik ang balanse ng muntikan nang tumaob na sasakyan.
"Harold, bilisan mo!" sigaw na naman ni Barbara. Ginalaw-galaw ko ang kamay dahil namamanhid na't pwersahan ang pagkahawak ni Frankie sa palapulsuhan ko. Dinikit niya ang braso ko sa taligiran, sigurista rin dahil hindi ko magawang bawiin sa kanya ang kuryenteng nag-aalburto sa katawan niya.
"Harold!" sigaw na naman ni Barbara kasabay ang pagtalbog at pagtagilid na naman ng kariton.
"Wala pa si Jack!" sigaw din no'ng lalaki.
"Tarantadong tipaklong, inutusan ko lang na balikan ang karet ni Frankie."
Walang ano-ano'y may kung anong mabigat na bumagsak sa gilid namin. Nawarak ang sahig at ang isang paa ko ay lumaylay na sa butas. Kahit gano'n pa man ay nabunutan ako ng tinik nang marinig ko ang maysa-demonyong pagtawa ni Jack.
"Gago ka, h'wag mong sirain ang kubo!"
"Barbara..." mapaglarong pagkasabi ni Jack. Humagikhik siya na parang sinapian ng sampung demonyo. Nakita kong napapaatras si Barbara at may parang tumatagaktak na likido sa paa ko.
