សំណាញ់ស្នេហ៍ព្រាននារី ᥫ᭡[ចប់]

Episode67:មេអំបៅ🔞

❗ Warning
if you feel comfortable,  please skip this part

<បងស៊ូខ្ទប់គៀនជញ្ជាំងឲតែបានថើបអូន*អុប៌!~>
<អុ៌!!>

<ផាច់~> ដកមាត់ចេញវិញមិនទាន់មួយកំផ្លៀងអោយពររួចជាស្រេច។

<មនុស្សឆ្កួ*..អុប៌!~> គេទះនាយថើប, មានអីទៅពិបាកចំណេញសឹងស្លាប់ គ្រាន់តែឈឺថ្ពាល់បន្តិច

<មិនចេះខ្មាស់កូនទេរឺយ៉ាងមិច?> រាងតូចយកដៃឃាំងទ្រូងនាយមិនឲរេមុខមកជិត បើថើបម្ដងៗសឹងតែដាច់ខ្យល់ នៅតែពីរនាក់អ្នកណាទៅថាអី តែនេះកូននៅដែរ><

<អូនមើលអត់ឃើញទេmommy ហើយdaddy ចង់ធ្វើអីធ្វើទៅ-អុ៌! អូនភ្លេច ម៉ាក់យាយឲអូនទៅគេងមួយ ឡូវអូនទៅហើយ~> Gukkieវាលចេញពីក្រោមតុមក ក្រោកឈរអស់កម្ពស់រៀបរាប់ឡើងមួយខ្សែរ ស្រដីចប់ភ្លាមរត់ត្រុយសម្ដៅទៅផ្ទះធំបាត់, មកនឹងគ្មានគម្រោងដេកឯណា៌ មកញ៉ោះឲម៉ែឪត្រូវគ្នានឹង។

<Gukkie~..លែង! ខ្ញុំទៅតាមកូន> រាងតូចប្រឹងរុញទ្រូងរបស់អ្នកខាងនោះឲចេញ ត្បិតអីគេអោបស្អិតធ្វើមើលតុកកែទៅហើយ។

<មិនលែងទេ ខានអោបប្រពន្ធបែបនេះយូរហើយ> ទឹកមុខខិលខូចរបស់នាយសម្លឹងទៅកាន់រាងតូចយ៉ាងមានព្រៀប, បើលែងក៏ចម្លែកហើយ កូនខំជួយប៉ុន្នេះទៅហើយឲឱកាសកន្លងហួស ខ្លាចតែលោកកូនដឹងមើលងាយ-,-

<ឲខ្ញុំប្រាប់ប៉ុន្មានដងទៀតថាខ្ញុំមិនមែនប្រពន្ធលោក ឆាប់លែងខ្ញុំទៅ ទៅរកប្រពន្ធកូនលោកនៅសេអ៊ូនោះ កុំមករវល់នឹងខ្ញុំទៀត> គេសម្លឹងចំមុខនាយបង្ហាញទឹកមុខបែបមិនពេញចិត្ត ព្រោះជាមួយនាយតតែនិយាយមុខស្មើរៗទើបស្ដាប់គ្នាបាន។

<ថេយ៍! អូនស្ដាប់បងសិនបានទេ?*>
<ខ្ញុំមិនស្ដាប់ ខ្ញុំមិនត្រូវការដឹងលឺអ្វីទាំងអស់នឹង..តើលោកដឹងទេ ជីវិតខ្ញុំពេលគ្មានលោកខ្ញុំមានក្ដីសុខណាស់ ប៉ុន្តែវត្តមានរបស់លោកចំពោះមុខខ្ញុំវាធ្វើឲខ្ញុំពិបាករស់នៅណាស់ដឹងទេ?> រកជុងហ្គុកនិយាយមិនទាន់ គេក៏គំហកដាក់នាយមុនផ្ដាច់ពាក្យ ពោលឡើងក្រហមភ្នែកឆួលចុងច្រមុះ, អ្នកខាងនោះស្ដាប់លឺហើយហាក់ស្កៀបទ្រូងប៉ុនពេក ដៃដែលប្រឹងអោបគេក៏ប្រែជាធូរប្រៀបដូចជាចង់លែង។