Organize İşler

-6-

Medyada Baran var koşuun !

Abim yüzüme dik dik bakarken, ben yüzüne fener tutulmuş tavşan gibi kalakalmıştım. Normalde yalan söylemeye programlı beynim işlevini kaybetmişti.

"Hoşgeldiniz efendim. Siparişleriniz ?" Birden ortama dahil olan garson ile derin bir nefes verirken çocuğa döndüm ve karşılaştığım kişiyle şok oldum.

Kutay ?

Oldukça lüks bir arabayla beni kurtaran çocuğun burda garson olarak ne iş yaptığını anlamasam da bana attığı bakışlardan abime çaktırmamam gerektiğini anlamıştım.

"Merhaba, hoşbulduk. Ben bir çilekli pasta bir de kahve istiyorum. Abicim sen ?" Bakışlarımı tatlış tatlış abime çevirirken aslında alttan alttan yalan düşünüyordum.

Bence yeni edindiğim arkadaşımı, Işıl'ı kullanmanın tam zamanıydı. Hem abim mesaja bakmak isterse de kızsal bir şey deyip geçiştirirdim. Oh be ! Ne güzel şeymiş insanın hemcinsinden arkadaşı olması.

Abimde siparişini verdikten sonra Kutay masadan menüleri alıp gitti ve ben o sırada fark ettim ki bu çocuğun üzerinde diğer çalışanların giydiği tişörtlerden yoktu.

"Eee Arya, mesaj atan kimdi ?" Az önce ki mal halime zıt olarak gayet rahat bir şekilde elimde ki telefonu ekranı ters bir şekilde masaya bıraktım.

"Işıl, bu akşam sana kör kütük aşık olmuş da abini istemeye ne zaman gelelim diye soruyor."

Şimdi sizlere harika bir taktik öğreticem. Eğer yalan söylemenizi gerektircek haltlar yediyseniz ve köşeye sıkıştıysanız hemen işi dalgaya vurun. Bu karşı tarafın dikkatini dağıtır ve size daha kaliteli bir yalan uydurmak için vakit sağlar. Denendi ve test edildi.

"De ki abim ve ben sonsuza kadar beraber yaşayıp, bekar kalıcaz." Abimin oldukça ciddi ifadesi beni korkuturken bir an şöyle bir uzaklara daldım.

Şimdi siz şu dizilerde ki buğulu efekti düşünün. Düşündünüz mü ?

Heh tamam, şimdi bakın ben artık bastonla yürüyorum. Abim ise iyice kendini salmış tekerlekli sandalyede sürünüyor. Yiğit ise sırf biz evlenmedik diye evlenmemiş, kendini hala genç sanan ihtiyar bir bunak. Biz böyle ihtiyar heyeti olarak hala eski evimizdeyiz. Masa da arada oynadığımız okey taşları ve televizyon da abimin kaçırmadan izlediği Müge Anlı...

Tehlikenin farkında mısınız ?

Aklımda beliren çirkin düşünceyle hızla kafamı iki yana salladım. Evlenicektim canım ben ! Hayatta bu iki aptal ile yaşlanıp, kız kurusu olamazdım. Benim çocuklarım olucaktı, torun torba sahibi olucaktım ben !

Ev le ne cem ! Vermezlerse gaçacam ! İşte o kadar.

"Aaa ! Kendi adına konuş sen bi kere. Ben hiç de sizinle birlikte yaşlanıp, adımı kız kurusuna çıkarmaya niyetli değilim." Saçlarımı kulağımın arkasına iteklerken, abimin değişen yüz ifadesini keyifle izledim. Henüz daha genç bir kadın olduğumun farkında değildi. Beni hala dün ki velet sanıyordu ve asla aşk meşk işlerine karışmamı istemiyordu.

"Böylesi imkansız hayaller kurman gari." Abimin gerilen yüz ifadesiyle ve göğsünde bağladığı kollarıyla bana bakması aslında korkmam gerektiğinin sinyalleriydi ama ben Baran Çınar'ın kardeşiydim. Korkmazdım.

"Sen öyle san bebeğim. Geçen ananemin arkadaşı, oğluna sormuş beni. Ananem de bir görüş diyor." Duyduğum an reddettiğim teklifi sanki abime olabilitesi gibi varmış gibi lanse ederken, Baran hiddetle doğruldu.