Organize İşler

-52-

Merhabaaa !

Bir sürü bölüm biriktirdiğim için bekletmeden yayınlayayım dedim.

Medyada Arya'nın söylediği şarkı var. O söylerken siz de dilerseniz burdan açabilirsiniz.

Ben şahsen bu ablamızın coverlarına bayılıyorum. Sizlere de tavsiye ederim. Gerçekten hoş bir sesi var.

Keyifli okumalar ! ❤️

"Evvvet ! Son durak hanımlar, geldik."

Yiğit, daha önce özür dilemek için geldiğim sitenin önünde arabayı durdururken lüks sitenin girişine oflayarak baktım.

"Bana bak Yiğit, sana acil durum mesajı atarsam hemen beni arayıp bir şeyler uyduruyorsun ve eve gidiyoruz. Anlaşıldı mı ?"

İşaret parmağımı tehditkar bir şekilde kuzenime sallarken arkada gülüşen kızlara sert bir bakış attım. Ne Burçin ne de Süheyla bu durumdan benim kadar rahatsız değillerdi. Hatta ikisi de acayip hevesli duruyorlardı. Bu Işıl, Buçin'in bile dnası ile oynayarak onu da kendine benzetmeyi başarmıştı resmen !

Yelloz Işıl.

"Anladım fıstığım. Otuz kere söyledin zaten. Söz veriyorum mesaj attığın gibi kapıda olucağım." Yiğit gülümseyerek yanağımı sıkınca ben de tedirgin bir şekilde gülümsedim ve onu öperek arabadan indim.

"Görüşüz Yiğit !" Kızlar aynı anda Yiğit'e el salladıktan sonra hep beraber güvenliğe gittik ve isimlerimizi vererek kapıdan girdik.

Evi daha önceden bildiğim için direkt yürürken, kızlar da hayran bakışlarla etrafı izleyerek peşimden geliyorlardı. Onlara kızamazdım. Ben de ilk geldiğimde aynı tepkiyi vermiştim. Burası sanki içinde yaşadığımız şehirden ayrı bir dünyaydı. İsteseler kendi bağımsızlıklarını elde ederlermiş gibi bir halleri olduğu bile söylenebilirdi.

"Kızlar burası ! Hadi gelin artık." Arkamda kalan kızlara sağda ki evi göstererek gelmelerini bekledikten sonra çit kapısını geçerek evin kapısına geldik ve ben sabırsızca zili çaldım.

"Işıl'lara hizmetçi filan mı olsam ?" Süheyla yanımda mırıldanarak konuşunca ufak bir kıkırtı dudaklarımdan kaçtı.

"Ben de bahçevan olurum. Bahhh...çeeee...van geldi !"

Burçin'de yanımda harika bir Yılmaz Morgül taklitiyle sallanırken iyice kendimi kaptırdım ve ondan beklenmeyecek şekilde söylediği şarkıya kahkaha attım.

Biz kendi aramızda gülerken kapının açılmasıyla Işıl kocaman bir gülümseme ile bizi karşıladı.

"Ay hoşgeldiniz. Kusura bakmayın mutfaktaydım da ! Gelin, gelin çekinmeyin."

Işıl bizi içeri sokarken, görüş alanımıza giren kocaman bir salonla Süheyla ve Burçin'in güldüğünü duydum. Sanırım kendilerine iş arıyorlardı.

Salonla giriş kapısı arasında küçük bir hol vardı. Hemen yan tarafımızda Işıl'ın montları astığı büyük bir dolap ve diğer tarafamızda duvara yaslı dolap uyumlu ufak bir sehpa vardı. Sehpanın üzerinde ise büyük bir ayna.

Etrafta oldukça modern ve şık bir dizayn vardı. Işıl'ın yönlendirmesiyle salona geçerken beyaz, siyah ve bordo renklerinin hakim olduğu bir salonla karşılaştık ama salon öyle büyüktü ki ! Alt katın hepsini kaplıyordu. Sağ tarafa döndüğümüzde mutfakla karşılaşabiliyorduk ve arkamızda ise yukarıya doğru, ikiye ayrılan merdivenler vardı.