Organize İşler

-14-

"Kaptan, sen bize katılmayacak mısın ?" Çıktığımız ve yendiğimiz ilk maç dönüşü takım otobüsünde küçük çaplı bir kutlama gerçekleşirken ben en arkada ki beşli koltuğa yayılmış kızları izliyordum.

Şimdiye kadar benimle pek ilgilenen olmamıştı fakat Nihal sağ olsun şimdi tüm kızların dikkati benim üzerimdeydi.

Işıl'ın bile.

Ah evet onunla eskisi gibi değildik. Baya garipleşmişti. Sürekli Yiğit, Fırat ve Günalp ile takılıyordu. Sanki birden benim yerime geçmiş gibiydi. Tarzı da değişmişti ama hala o eski deli pırıltıları gözlerindeydi.

Eğer uydurmuyorsam benimle konuşmak istiyordu ya da ben öyle sezmiştim ama bir şeylerin ona engel olduğu çok belliydi. Bende bu yüzden yanına gitmiyor hatta ona ters davranıyordum. Sonuçta arkadaştık ve bana anlatmalıydı.

"Sizi izlemek daha zevkli. İnanın bana." Şakayla karışık kızları başımdan savarken, telefonuma gelen bildirim sesiyle kafamı koltuğa yasladım.

Ayşecikten mesaj beklemiyordum. Büyük ihtimalle Aytaç kutlamak için bir şeyler yazmıştı.

Bu arada merak ediyorsanız ki bence ediyorsunuz. Ayşecikten mesaj beklemememin sebebi benim ona alışıyor olmamdan kaynaklanıyor ve bu beni korkutuyor. Bir hayalete aşık olmak istemiyorum. Bana kendini göstermek konusunda kararsız olan birine bağlanırsam sonunda ben yara alırdım. Bu yüzden bana kesin bir dille kim olduğunu söylemeye söz verene kadar ondan uzak durucaktım.

Tabii, onun bundan haberi yoktu.

Telefonum tekrar bildirim yüzünden titrerken sabırsızca ayağımı salladım. Bakmak istiyordum ama bakmamam lazımdı. Deli gibi merak etmemem lazımdı ama çocuk FBI gibiydi. Hayatımda olan her şeyden haberi vardı ve bende haliyle merak ediyordum.

Sahi o nasıl biriyidi ?

Dıııt ! Yanlış soru.

Onu tanırsam daha çok bağlanırdım. Bu iyi değildi.

Tabii ben nerede benim için iyi olmayan bir şey var hemen atlardım. Bu yüzden mesaja da atladım.

Ayşe : Tebrikler minik Jordan

Ayşe : Harika oynadın.

Arya Çınar : FBI Ayşecik devrede

Ayşe : Bu sefer bizzat ordaydım

Arya Çınar : Nasıl yani ?

Arya Çınar : Beni izlemeye gelmiş olamazsın

Ayşe : Seni üzmek istemem ama evet, geldim

Arya Çınar : Bu haksızlık biliyorsun di mi ?

Ayşe : Aslında bilmiyorum. Haksızlık olan ne ?

Arya Çınar : Senin beni bu kadar yakından görüp, benim senin hakkında en ufak şey bile bilmemem.

Arya Çınar : Bazen bir hayaletle konuşuyor gibi hissediyorum. Ne sesini duyabiliyorum ne seni görebiliyorum. Karşıma da çıkmamakta kararlı gibisin. Ne yapıcam ben Ayşecik ?

Ayşe : Haklısın ama karşına çıkmayacağımı nerden çıkardın ?

Arya Çınar : Bana hiç yazmamayı diliyordun ve ben senin için güya imkansızdım.

Arya Çınar : Bunları dedikten sonra seni görebileceğimi pek düşünmedim açıkçası.

Ayşe : Yanlış düşünmüşsün güzelim. Beni görüceksin. Sana böyle bir haksızlığı yapmam. Seninle konuşup sonra da bir hayalet olamam. Bu benim için de oldukça zor olur.