Organize İşler

-12-

Ayşe : Işıl ile alış veriş ha ?

Ayşe : Zorlu olmalı.

Arya Çınar : Her şeyden haberinin olması bazen çok sinirimi bozuyor ama neyse sana kızamayacak kadar kafam dönmüş durumda

Arya Çınar : Doğum gününe üç gün kalmasına rağmen biz hala mekan değil de elbise bakıyoruz.

Ayşe : Sen de mi bulamadın ?

Arya Çınar : Bana kalsa önüme çıkan ilk siyah elbiseyi alırdım ama Işıl tutturdu doğum günü kızı ile kankası uyumlu olmak zorunda diye !

Ayşe : Şans seninle olsun Minik Jordan

Arya Çınar : Şanstan fazlasına ihtiyacım var

Arya Çınar : Mesela bir mucizeye

Ayşe : Senin için küçük bir mucize yaratabilirim sanırım

Arya Çınar : Ne ?

Arya Çınar : Nasıl ?

Ayşe : Bekle ve gör güzelim

Ayşe : Bu eziyetten kurtulacaksın

Bakışlarımı telefonumdan kaldırıp şaşkınca etrafa bakarken bir saattir kabinden çıkamayan Işıl'ı bekliyordum ve hiç de filmlerde ki gibi güzel bir koltuk yoktu. Işıl'ın yan kabinine girmiştim ve orda ki küçük koltuğa kurulmuştum.

Kapım bilerek açıktı ki Işıl giydiklerini bana gösterebilsin.

Sabahtan beri hatta ne sabahı bütün hafta Işıl'a elbise bakmaya harcamıştık. İlk önce bir internet maceramız olmuştu ama hanımefendi istediği gibi bir şey bulamayınca İstanbul'un altını üstüne getirmiştik ve şimdi de Cevahir'deydik.

"Arya ! Sanırım aşık oldum." Işıl'ın yan kabininden gelen sesi ile telefonu cebime koyup ayaklandım ve onun kabininin önüne gittim.

Mucize mi olmuştu yani ?

"Çık hadi, bende göreyim." Işıl bir kaç pat küt sesiyle kabinin kapısını açarken adeta manken edasıyla dışarı çıktı ve itiraf etmeliyim ki muhteşem görünüyordu.

Üzerinde gri bir şaheser vardı. Yer yer transparan olan elbise payetlerle süslenmişti ve yaka kısmı elbiseyle aynı renk gri tüllerle kaplanmıştı. Gerçekten harikaydı.

"Işıl, muhteşem gözüküyorsun ! Bu elbise çok güzel olmuş." Hayran bakışlarımla ona bakarken Işıl'da aynı bakışlarla aynaya bakıyordu.

"Di mi Arya ! Ben kabindeyken görevlinin biri getirdi ve bir şey söylemeden gitti." Işıl'ın umursamadan söylediği şeylerin altında yatan anlamı ben anlarken elimde olmadan gülümsedim. 

Mucize yaratmıştı.

"O zaman alalım bunu. Hem daha buna uygun bana kıyafet bulucaz." Ayşecik ne kadar mucize yaratsa da bizi bekleyen bir görev daha vardı. Işıl'ın istediği şekilde bana da kıyafet bulmak.

Mucizeler olsa bile çilem bitmiyordu.

"Iı...Arya şey...ben aslında onu sen kıyafet alıp beni bırakma diye dedim. Yoksa bana uygun almana gerek yok." Işıl hızla konuşup kabine geri giderken, kendini içeri kilitledi.

Ben ne mi yaptım ?

Tabii ki de delirmemek adına ona kadar saymaya çalıştım ama resmen gözüm seğiriyordu !

"Işıl ! Seni öldürücem ! Çıkma ordan bekle beni !"

Sinirle kabinin kapısına vururken aptal kız içerde gülüp duruyordu. Tekrar derin bir nefes alıp onu orda bıraktım ve kabinlerden çıktım. Burdan bir şeyler bulabilirdim. Güzel elbiseler vardı.