Organize İşler

-28-

Merhabalar,dayanamadım bir bölüm daha yayınladım.

Medyada ruh halimi özetleyen oldukça hoş bir görsel var.

Keyifli okumalaaar ! ❤️

"Arya sen kafayı mı yedin ? Zaten birkaç gündür hiç iyi değilsin. İyice manyaklaştın. Sence böyle büyük çaplı bir dövüş için polislerle anlaşmamış olabilirler mi ?"

Aytaç'ın sen delirmişsin ses tonuyla ve Kuyu'dakilerin de garip bakışları altında hafifçe gülümsedim.

Evet,belki kafayı yemiştim ama kaybedeceğim pek bir şey yoktu. En beklemediğim yerden,Ayşecik tarafından vurulmuştum. Belki o da kendince haklıydı ama ben artık bana yakıştırılan sıfata uymaya karar vermiştim. Bundan sonra bencil olucaktım. Şu an ki planım Diğerleri'ne gerçekten dahil olmaktı ve olucaktım. Bunun için yoluma çıkan her şeyi harcardım.

Tıpkı harcandığım gibi.

Abim beni nerde görse bağırıp,çağırıyor,kızıyordu.

Yiğit beni görmezlikten gelmediği zamanlar da kalbimi kırmak için büyük bir çaba sarf ediyordu.

Ayşecik ise konuşabildiğim tek insanken,bana yapamadığını söyleyerek siktir olup gitmiş ve beni engellemişti.

Bence ben,bencil olmayı tam da şu anda hak ediyordum.

"Polise gideceğimizi kim söyledi Aytaç ? Savcılığa suç duyurusunda bulunucaz." Kucağımda tuttuğum köpeğimin ağzına ödül mamalarından birini verirken,Jordan'ın heyecanlı ifadesi gülümsememi genişletti.

Sanırım tek gerçek arkadaşım oydu.

"Arya o dövüşlerden biz de çok para kazanıyoruz. Böyle bir şey yapmamız imkansız !" Aytaç tekrar itiraz ederken,sabrımın sonuna gelmeye başladığımı hissediyordum.

İki gündür zaten toplam dört saat filan anca uyumuştum bir de IQ seviyesi ayakkabı numarasını geçemeyen insanlarla uğraşmak tahammül sınırlarımı zorluyordu.

"Aytaç sen beni nerenle dinliyorsun ? Dövüşleri biz düzenlicez diyorum. Kazandığınız paranın iki,üç kat fazlasından bahsediyorum."

Kuyu'da beni dinleyen herkesin suratına bakarken,fikrimin onlara da uyduğunu görebiliyordum. Suratlarında ki ifade ve para lafını duyunca parlayan gözleri bana güvenmek için can atıyor gibiydi. Eh,benim istediğim de buydu.

"Neden abinin hapse girme riskini göze alıyorsun ?" Adını bir türlü öğrenemediğim sıska,sarışın çocuk yaslandığı masadan doğrulup bana baktı.

Bu çocuk her haltıma böyle karışıcak mıydı ya ?

"Almıyorum. Onları savcılığa ihbar ettiğimiz haberi daha dakikasında kulaklarına gidecek,biliyorsunuz. Aranızda bazı küçük sevimli köstebekler var."

Oldukça rahat bir tavırla işime sürekli burnunu sokan sarışına baktım. Eğer abimi umursamadığımı söylersem buna inanmazdı. Zaten bu gerçek de değildi ama ona gerçeği,ikna edici bir şekilde sunarsam sıkıntı olmayacaktı.

"Kafalarda ki soru işaretlerini hallettiğimize göre ben artık evime gidebilirim. Burçin,sen vakit kaybetmeden savcılığa git. Siz de dövüşün yarın akşama ertelendiğini etrafa yayarsınız."

Jordan'ı kucağımdan indirip,oldukça havalı bir şekilde Kuyu'dan çıktıktan sonra kendimi öpmemek için zor durdum.

Kızım Arya ! Sen nasıl bir kadınsın ya. Yürüyen otoriteyim yemin ediyorum. İtalyan mafya babaları yanımda halt etmiş.

Ünlü düşünür Nicki Minaj bacımın da dediği gibi ;

Kraliçe olmak için krala ihtiyacım yok çünkü niye olsun.

Bu söz böyle değildi sanki ama neyse artık.

Sokağın başında ki taksi durağına yürüyüp,bir taksiye atladıktan sonra evin adresini verdim ve kucağımda köpeğim ile camdan dışarı izlemeye başladım.

Boyumdan büyük işlere kalkışıyorum lafı pek benlik değildi. Sonuçta bir seksene yakın boyum vardı fakat biraz beni aşan işlere bulaştığım konusunda hemfikirdik bence.

Yani o saçma sokak dövüşlerinden birini düzenleme işi bana bırakılırsa büyük ihtimalle mekanı on iki yaşında ki bir kız çocuğunun doğum günü partisine filan çevirirdim çünkü düzenlediğim tek organizasyon buydu.

Fight Club'ı defalarca kez izlemiş olabilirdim ama kendime hiç güvenmiyordum zira her izleyişimde Brad Pitt'i kesmekle meşguldüm.

Oturduğun yerden kraliçelik oynamak kolay Arya Hanım,iş icraata gelince fısss !

"Amaaan isteyen istediğini dövsün canım bana ne ! Hatta bana da şöyle temizinden bir iki tokat çakarlarsa kendime gelirim belki." Kendi kendime Jordan'a bakarak konuşurken taksicinin bakışlarını üzerimde hissedince utançla başımı eğdim.

Delirmeme bir taksici bey amca şahit olmamıştı zaten ! 

🏀🏀🏀

Işıl Özçelik : Arya ?

Ananemlerde ki misafir odasını kendime özel oda ilan etmiş,düzenimi kurmuş,test çözerken telefonuma gelen mesaj ile heyecanlanmıştım fakat sonrasında Işıl'ın numarasını görünce yenilgiyle telefonu elime aldım.

Bu kız bana niye mesaj atıyordu ki ?

Arya Çınar : Efendim

Işıl Özçelik : Nasılsın ?

Arya Çınar : İyiyim Işıl,sen nasılsın ?

Arya Çınar : Bir sorun mu var ?

Işıl Özçelik : Bu akşam ki dövüşün iptal olması dışında pek bir sorun yok

Arya Çınar : Bana hesap sormak için mi mesaj attın ?

Işıl Özçelik : Hayır hayır

Işıl Özçelik : Dövüşün iptal olmasına sevindim aslında

Işıl Özçelik : Abim ve Yiğit dövüşme konusunda ısrarcılardı

Arya Çınar : Neden mesaj attın o halde ?

Işıl Özçelik : Sadece bugünlerde nasıl olduğunu merak ettim

Işıl Özçelik : Baran abi ve Yiğit'in çok üstüne gittiğini biliyorum

Işıl Özçelik : Seni merak ettim

Arya Çınar : Merak edilecek bir şey yok gayet iyiyim

Arya Çınar : Aytaç ve Burçin sağ olsun destek oluyorlar

Işıl Özçelik : Sevindim

Işıl Özçelik : Kendini yalnız hissettiğini düşünmüştüm

Arya Çınar : Yanlış düşünmüşsün gayet mutluyum

Işıl Özçelik : Tamam o zaman okulda görüşürüz

Arya Çınar : Görüşürüz

Işıl ile kısa süren konuşmamızın ardından sıkıntıyla yataktan baş aşağı sallandım. Sarışın,hep sahip olmak istediğim kız arkadaştı. Onunla aşk konusunda dertleşip,erkekler konusunda tavsiyeler almak isteyeceğim türden bir arkadaşlık kurmak isterdim ama durumlar böyleyken olmuyordu işte.

Sanki hayat bana karşı cephe almış gibiydi. Yalnız olmak kaderime çoktan kazınmıştı da ben direniyormuşum gibi bir durumdaydım.

Hoş zaten annesi ve babası tarafından terk edilen bir çocuğun kalabalıklar içerisinde büyüdüğü nerde görülmüştü ki ? Bence o şansı Baran yakalamıştı,bana ise yalnızlık kalmıştı.

Ama yine de işin sonunda buna değecek bir şeyler olursa tüm bu yalnızlığa katlanabilirdim.

Allahım yine mi bencil olamadım ya ?!