Keyifli okumalar♥️
İki haftadır bir kere bile uğramadığı evin kapısının önüne park etmiş, arabanın içinde parmaklarını önündeki direksiyona ritmik hareketlerle vuruyordu Nejat.
Derin bir nefes alıp oflayarak geri verdiğinde aynı zamanda arabadan inmeye de karar vermişti.
Her bir katında bir daire bulunan apartman üç kattan oluşuyordu. Diğer daireler ise Yiğit Ali ve ağabeyine aitti.
Gecenin güne döndüğü saatlerden birinde genç kızı apar topar bu eve getirmişti Nejat ve bir daha hiç gelmemişti.
İlk bir hafta evi birbirine katmış sürekli dış kapıyı yumruklayıp bağırıp çağırmıştı Leyla hanım fakat adamlarının söylediğine göre şu dört beş gündür oldukça sessizdi.
Yapılan market alışverişleri için bile kapıyı kimseye açmıyordu. İçerden gelen tıkırtılar da olmasa endişelenmeye başlayacaktı adam ama kendisine verilen bilgi kızın sağlığının iyi olduğu yönündeydi.
Oldukça uzun zamandır düşünüyordu Nejat boşa koyuyor dolmuyor doluya koyuyor almıyordu.
Mecburen kızla ilgili bir karar vermek zorundaydı.
Bu süre içinde kızın ailesini iyice araştırmıştı.
Babasını aramak için onca yolu tepip başına bir sürü iş açarak Türkiye'ye gelmişti Leyla gelmesine ama babası yıllar önce tekrar evlenip aile kurmuş çoluğa çocuğa karışmıştı.
Şimdi kızı tutup kolundan götürse güzellikle kabul ederler miydi?
Kabul etseler bile netice de yirmi iki yaşında kızdı yakın zamanda evlendirip başlarından gönderirler miydi?
Bir de doğulu geleneksel bir aile oldukları göz önünde bulundurulacak olursa neticede Leyla kendisiyle birlikte olmuştu.
Durum açığa çıkıp da gerçeği öğrendiklerinde kıza eziyet ederler miydi?
Bu olayı ayyuka çıkaracak her türlü eylemi düşündükçe Nejat yerinde duramıyor delleniyordu.
Kıza kendisinden başka birinin dokunması düşüncesi fena halde asabını bozuyordu.
Üstüne bir de günlerdir vicdan azabından resmen geberiyordu.
Sürekli kızın o geceki hali gözünün önüne geliyor Nejat'ın boğazında bir düğüm oluşturuyordu.
Aldığı karar doğru muydu yanlış mıydı tartışılırdı fakat en kötü karar bile şuan ki kararsız halinden iyiydi. O nedenle şirketten bir hışım çıkıp gelmişti.
Dış kapıdaki adamlar elleri önlerinde kendisini selamlarken Nejat'ta bir baş selamıyla apartmana girdi.
Daire kapısının önünde de güvendiği iki adamı nöbet bekliyordu.
"Hoşgeldin Nejat abi"
Nejat'a yer vermek için kapının önünden çekilmişlerdi.
"Var mı bir sıkıntı koçum?"
Günlerdir Leyla'nın tekmelediği kapılar yüzünden harap olan kulakları dışında bir sorun yoktu.
"Yok abi bir problem. Yenge bize acıdı herhalde vurmuyor artık kapıya."
Normal zamanda onca işin altından kalkan adamın çocuk gibi acınmasına Nejat alayla gülerdi ama tabii keyfi yerinde olsaydı.
Kilidi çevirip içeriye girdiğinde etrafa sessizlik hakimdi.
