Keyifli okumalar♥️
Hamza Mahir göğsüne başını yaslamış karısının usul usul saçlarını okşuyordu yattıkları yatakta.
İki gündür bebeklere tek başına bakan Bahar yorgunluktan bitap düşmüş haldeydi. Ev işleri için gelen Hafize hanımın yardım talebini kesin bir dille reddetmiş diğer kadınların gelmek istediklerini söylediğinde ise duymazlıktan gelmişti.
Gelmişti gelmesine fakat olan en çok kendisine olmuş ne gecesi ne de gündüzü kalmıştı genç kadının.
Benim diyenin yapacağı iş değildi aynı anda üç bebeğe koşturmak. Kaldı ki Bahar henüz toy bir anneydi ve oğullarının her mırıldanmasında yanlarına koşturuyordu.
Şüphesiz durumdan en memnuniyetsiz kişi ise Hamza Mahir'di.
Adam ilgi beklemeyi falan bir kenara koymuş Bahar'ın kendini heba edişine kızıyordu.
Dikmişti o güzel burnunu havaya bana mısın demiyordu.
Normal zamanda Gümüşpala duruma el atmasını elbetteki bilirdi fakat Bahar'ın içinin soğumasını bekler gibi bir hali vardı.
Diğer yandan bu yaşına kadar eli silah tutmuş bir adamın da bir anda bebek bakması beklenilecek iş değildi doğrusu.
En fazla Bahar bir bebekle ilgilenirken diğer ikisini omzuna yatırıp odanın içinde gezdiriyordu.
Kendisine soracak olursanız da 'aslanlarına anaları kadar bakıyordu işte.'
Bahar yorgun yorgun yatarken Hamza Mahir'in sesiyle kendisine geldi.
"Hamile olduğunu ne zaman öğrendin?"
Anlaşılan kocası kendisi yokken yaşanılanları merak ediyordu.
"Trabzon'a gittikten üç gün sonra öğrendim."
Uzun yolculuktan sonra çok kötü olmuştu Bahar. İlk iki gün habire kusmuştu. Kendisi psikolojik olarak çöküşüne bağlamıştı fakat yılların ebesi olan Sevde hanım kızın halinden şüphelenmişti. Önce doktora götürmeye ikna edememişti kızı.
İki gün boyunca reddetmişti Bahar hamile olmayı.
Sonrasında ise Sevde hanımın özellikle salonun en göze çarpan yeri olan televizyon konsolunun önüne koyduğu hamilelik testlerinden birini alıp yapmaya karar vermişti.
Hoş sonucun pozitif çıkması üzerine de ağlama krizlerine girmişti ama o günlerde uçan kuşa ağladığı için Sevde hanım tarafından oldukça normal karşılanmıştı bu hali.
"Ne hissettin?"
Normal şartlar altında aşık olduğu adamın bebeğini taşıdığını öğrenmek elbetteki Bahar'ı dünyanın en mutlu kadını yapardı fakat durumlar öylesine karışıktı ki nasıl hissetmesi gerektiğini bile bilememişti genç kadın.
O günlerde düşündüğü tek şey asla bebeğinden vazgeçmeyecek olmasıydı. Tek bir an bile geçirmemişti aklından bu fikri.
"Önce çok ağladım yaşadıklarım bana reva mı diye."
Ben ailesiz büyüdüm benim bebeğim de babasız mı büyüyecek düşüncesiyle sekiz ay geçirmişti Bahar.
"Sonra çok çabuk kabullendim sanki bekliyormuşum gibi böyle olmasını yada belki de artık o kadar da yalnız olmadığım düşüncesi beni ayakta tuttu bilmiyorum.
Onları ben dokuz ay boyunca taşıdım ama aslında oğullarım bana zor zamanlarımda en büyük destekçi oldular."
Hamza Mahir'in kalbine birer ok gibi saplanıyordu kızın ağzından çıkan cümleler. Kollarıyla daha bir sıkı kavrarken sanki geçen o günleri aklından silmek ister gibiydi.
