My Destiny (Book 1)

MD 53 - BLACKMAIL

| CHASE ALCANTARA |

Napatayo ako nang lumabas si Yesha ng classroom. I honestly wanted to follow her but in the end, I remained where I was. Akala ko kalmado na ako nang makabalik but I guess I was wrong. Paano nga ba ako kakalma kung halatang wala lang para sa kanya na maaari siyang mapahamak. It pissed me to know that and it pissed me even more na parang mas concern pa siyang hindi ko pinansin si Kaiden kaysa sa sarili niyang kaligtasan.

Ilang segundo na siyang nakaalis pero nakatingin pa rin ako sa dinaanan niya, contemplating again whether to follow her or not. Damn it! Why am I feeling this way? Why am I feeling sorry for her? Dapat lang naman sa kanya 'yon. Someone has to say it para tumigil na siya. Para rin naman sa kanya 'yon.

I heaved deeply. Uupo na sana ako nang bigla na lang akong humagis sa likod ng room.

"Chase!" I heard Kenji and Kaiden shout my name but my focus was on the pain searing from my back and stomach. I can't even stand right away from the impact.

"Are you okay?" nag-aalalang tanong ni Kaiden saka inalalayan akong maupo. Pareho nilang sinipat ang kabuuan ko habang hawak ko pa rin ang sikmura. Doon ako mas napuruhan.

"Kaya mo na ba? Let me help you up." Inalalayan ako ni Kenji tumayo. Kaya ko naman, just a bit disoriented.

What the heck did just happen? Naaalala kong may tumama sa sikmura ko pero hindi ko alam kung sa'n nanggaling and the next thing I know, tumilapon na ako at tumama ang likod sa pader.

"That's just a warning."

Napatingin ako sa nagsalita. "Ellie?" A line formed on my forehead.

"Sinabi ko na noon at uulitin ko ulit ngayon. Walang pwedeng manakit sa kanya... maliban sa akin. Ikaw ba ako para gawin ang ginawa mo kanina?" Kita ko ang galit sa mga mata niya.

Inalis ko ang kamay ko mula sa pagkakaakbay kay Kenji at nilapitan siya. Pinatili kong walang ekspresyon ang mukha ko. Siya man ay hindi nagbago ang reaksyon. "Did you just kick me?" I demanded. Alam ko naman na siya, I just wantED to hear it straight from her.

She scoffed and in a swift move, she answered me with a punch. Bumagsak ako sa mga upuan. The fvck! She didn't even hesitate to land her fist in my face!

"Nope, I didn't just kick you," she sneered.

Mahigpit ko siyang hinawakan sa braso at sinigurado kong masakit 'yon pero hindi man lang niya ininda. She just stared at me like my grip was nothing to her. Mula sa pagkakatingin sa mga mata ko, ibinaba niya ang tingin sa kamay ko ngunit hindi ako nagpatinag. "Why did you do that?" I asked in gritted teeth.

"So what if I did?" She chuckled, mocking me. "Are you going to punish me? Detention? Clean the room? Clean the gym? Name it, Chase, gagawin ko lahat."

"I can kick you out of this school."

She let out a laugh—an insulting one at that. "I kicked your ass out... and you're just going to kick me out of this school?" she asked while peeling my hand off her wrist. "Pathetic!" she stated and pushed me so hard that I ended up on the floor.

That woke up my rage. Mabilis akong tumayo at kinwelyuhan siya. "Do you think you have the right to insult me? Just so you know, I am not a saint." I gripped her collar tighter, sending a message that she won't be expecting.

But instead of fear, she just smirked. And again, parang wala lang sa kanya ang ginawa at sinabi ko. Mabilis niyang inikot ang kamay sa braso ko at sa huli ay sakal-sakal na niya ako.