s i Ni s t e r

Untitled Part 49

PAWIS na pawis si Paige nang huminto. Her heart was racing. Uminom muna siya ng baong tubig bago bumaba sa bike. Iginala niya ang paningin sa paligid.

Nasaan ang mga trabahador? Naroroon pa rin ang dalawang bulldozer pero walang nag-o-operate. Isinandal niya sa isa ang bike at inisip kung paano siya makakaakyat sa burol. Mababa lang naman iyon pero na-bulldoze na ang animo rampang daan paakyat doon. Naging vertical cliff na....may namataan siyang manong sa dakong 10 o'clock niya. Nilalagare ang mga na-uproot nang mga puno.

"Manong!" Tumakbo siya palapit.

Luminga ito, sinimpat siya.

"Ahmm, Manong, bakit po walang nagbu-bulldozer ngayon?"

"Pina-hold ng munisipyo. May problema pa yata sa permit."

"Ano daw po ang problema?"

"Naku, Ineng, hindi ko naman masasagot 'yan."

"Ah, sige po. Salamat." Nakakita na siya ng madadaanan papunta sa burol. Mas mababa, ni hindi niya maramdaman na umakyat siya. Naupo siya sa lilim ng mga puno.

"Matinik 'yan, ineng!" Paalala sa kanya ni Manong.

"Opo! Salamat po!" Inilabas niya ang cell phone. Wala naman sigurong masama kung mangungumusta siya.

Mayamaya pa ay nagri-ring na ang number ni Tita Monique.

"Paige, napatawag ka?"

"O-Opo. P-Pasensya na po. Nandito po kasi ako sa burol...naiisip ko po kasi si Blanche. Pero hindi na po bale kung busy po kayo."

"No, no, it's okay. Hindi ako busy. I'm glad you called. I...I'm planning to call you actually. I need your help, Paige."

"Opo. Sige po."

"I can't ask questions without people thinking I'm just in denial. Na hindi ko matanggap na nagpakamatay ang anak ko...maybe they're right. I'm just crazy with grief. But I have to be hundred percent sure my daughter really killed herself. Can you..ahmm..ask around, especially at the hotel, kung may napansin sila na maski ano'ng unusual prior to the....incident."

"Sige po, magtatanong ako." Kahit wala siyang ideya paano sisimulan iyon. At ano ang isasagot niya kapag tinanong kung bakit siya nagtatanong?

Bahala na. Ang mahalaga, magawa niya ang request ni Tita Monique. Kailangan niya ng kakampi laban kay Darby Solano.

"Thank you. Nand'yan ka pala 'kamo sa burol? May mga nagtatrabaho pa ba?"

Napakunot ang noo ni Paige, "Wala nga po. Pinatigil daw po ng munisipyo."

"Good. Good."

"Alam n'yo po kung bakit?"

"I talked to a friend from DENR. Alam ko naman ang style ng engineer ng Solano . Iba 'yung plano na pinapa-approve sa totoo nilang gagawin d'yan. My daughter loved that place for some reason, I'll do what I can to stop them from taking it down. Even for a while."

"Ah." Tango ni Paige. Napangiti siya. Naiintindihan niya ang ginagawa ni Tita Monique. Gusto lang nito na pasakitin ang ulo ng mga Solano. By creating problems for them. Maliliit man, nakakairita pa rin sa mga iyon. "Sige, po, tutulungan ko po kayo."

"Salamat, Paige. I wish you and Blanche got to know each other better. I'm sorry for thinking you had something to do with her scooter accident."

"Okay lang po. Naiintindihan ko naman po. Sige po, tawag na lang po ako pag may ibabalita ako."

"You do that. Thank you."

Ibinulsa ni Paige ang cell phone, "Yes! Awwch!" Napadikit siya sa mababang sanga pagtayo. Nagalusan siya ng tinik. Mahapdi. Pero pinagpag lang niya at tumakbo na siya pabalik sa bike.

Minutes later, nasa arkilan siya ng mga bike.

"May itatanong kasi ako sa 'yo." Sabi niya kay Wendell.

"Wala akong girlfriend." Sagot nito.

Tumawa siya, "Sira, hindi 'yun. Pake ko sa lovelife mo."

"Alam ko naman wala kang pake. Gusto ko lang saktan ang sarili ko dahil wala akong magawa."

"May kakilala ka sa hotel? Fairway?"

"Mmmmm, bakit?"

"Pwedeng saka ko na lang ipapaliwanag? Pag kumain ulit tayo sa Carinderia ni Caring?"

"Kakain ulit tayo doon?"

"Oo, sa day-off ko. Ako naman manlilibre sa 'yo."

"Wala ka namang day-off."

"Meron na. Basta, text kita."

"Si Alvin. Electrician. Lagi nga lang nasa basement 'yun. Taga-amin 'yun, ako nag-suggest na mag-apply s'ya dito. Utang pa n'ya sa 'kin ginastos n'ya pag-aaplay, pakisingil na rin."

"Thanks. Ipagtanong ko na lang."

"Bakit nga kasi?"

"Not now."