အရိပ်(BL fic) Unicode+zawgyi Code

part 27 zawgyi code

ကြၽန္ေတာ္ သင္တန္းသြားလိုက္ အိပ္ျပန္လာလိုက္ အျပင္ခနထြက္လိုက္ ေဖေဖ့ကုမၸဏီ သြားလိုက္ႏွင့္ တစ္ႏွစ္ဆိုေသာ အခ်ိန္သည္ မည္သို႔ကုန္သြားမွန္းမသိခဲ့ေပ။

ခုဆို ရဲရင့္သည္လည္း ဂ်ပန္တြင္ အေတာ္အသင့္ေအာင္ျမင္ၿပီးေသာ နိုင္ငံတကာ စီးပြားေရးပညာရွင္ ႀကီးျဖစ္ခဲ့ေလၿပီ။

ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေဖေဖ့ရဲ႕အလုပ္ကိစၥတစ္ခု ကိုမွ်ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ျခင္းမရွိဘဲ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ Ranalli's Pizza Shopေလးကိုသာ ဂ႐ုစိုက္ေနခဲ့သည္။

ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕pizza shopေလးသည္လည္း ခုဆို အေတာ္သင့္နာမည္ရေနၿပီျဖစ္သည္။

ကြၽန္ေတာ္ ဆိုင္ဖြင့္ေနတုန္း ေဖေဖက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ဆိုင္အနီးနားမွာပင္ Hotel Lincoln ကိုေဆာက္ေပးခဲ့သည္။

ကြၽန္ေတာ္ ဟိုတယ္ကို ကြၽန္ေတာ့္ဆိုင္ေလာက္ပင္ဂ႐ုမစိုက္ေသာေၾကာင့္ ေဖေဖက ဟိုတယ္အလုပ္မ်ားကို အကိုmikeႏွင့္သာ လႊဲေပးထားရသည္။

ဟူး.....ဘာလိုလိုနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ဒီမွာေနလာတာ 1ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီဘဲ......ၿပီးေတာ့.....သူ......သူ႕ကိုအိပ္မက္မမက္သည္မွာလည္း 1ႏွစ္ပင္ေက်ာ္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္......ဟာကြာ...ငါသူ႕အေၾကာင္းမစဥ္းစားသင့္ဘူး......သူေတာင္အိပ္မက္ထဲဝင္မလာေသးတာဘဲ ငါကဘာလို႔သူ႕အေၾကာင္းေတြးေနရမွာလဲဟ.......ေမ့သင့္ၿပီ.......ငါသူ႕ကိုေမ့လိုက္သင့္ၿပီ..........

*အကို.......လုပ္ရက္တယ္ေနာ္......ကြၽန္ေတာ္.....မွာေတာ့ ဒီအိပ္မက္ထဲကေနဘဲ အလြမ္းေျဖေနရတာ ခုေတာ့.....ခုေတာ့....အကိုက ကြၽန္ေတာ့္အိပ္မက္ထဲေတာင္ဝင္မလာေတာ့ဘူး..........မုန္းလိုက္တာဗ်ာ........ခဗ်ားႀကီးကို....ကြၽန္ေတာ့္ကိုေမ့နိုင္တဲ့ခဗ်ားႀကီးကို..ကြၽန္ေတာ့္အသက္ထက္ကို ပိုမုန္းတယ္.......*

'ကလင္....ကလင္.....ကလင္.....'

'Welcome......'

ကြၽန္ေတာ္ ဆိုင္ထဲလူဝင္လာသျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုၿပီး ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ

႐ုတ္တရက္ ျမင္လိုက္ရေသာ ထိုမ်က္ႏွာ

ကြၽန္ေတာ္ ထိုမ်က္ႏွာခြၽန္ခြၽန္ကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီး သိပါသည္....ဘယ္နားမွာျမင္ဖူးတာပါလိမ့္......ကြၽန္ေတာ္သိသည္...လရိပ္....စဥ္းစားစမ္း......အေရးအေၾကာင္းဆို ဒီဦးေႏွာက္ႀကီးက ဘာမွသုံးစားမရဘူး....ျမင္ဖူးတယ္....ရင္းရင္းႏွီးႏွီးကိုျမင္ဖူးတယ္.....