အရိပ်(BL fic) Unicode+zawgyi Code

part 47 unicode

'လရိပ်လေး...ခုမှပြန်လာတာလား ဘယ်တွေသွားနေတာလဲ...'

'ဟို...ဥယျာဉ်...ဥယျာဉ်ထဲမှာ နေနေတာမို့လို့...ပါ..အဆောင်ကိုပြန်လာလဲပျင်းလို့..'

'အင်းပါ..'

'ညနေစာ စားတော့မလား...'

'တော်ပြီ ကျွန်တော် စားချင်စိတ်မရှိလို့ မစားတော့ဘူး..'

'နေမကောင်းလို့လား...ဗိုက်မကောင်းလို့လား...‌ခံတွင်းပျက်နေလို့လား..'

'ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ဒီတိုင်း မစားချင်လို့..'

'တစ်ခုခုတော့ စားပါလား..'

'ကျွန်တော် ဆာရင် စားမယ် ဟုတ်ပြီလား...'

'လရိပ်လေးသဘောပါဘဲ...'

ဒီညကတော့အကိုနဲ့လည်းစကားမပြောနိုင်ဘဲနှင့် မိဖုရားနှစ်ယောက်အကြောင်းကိုသာတွေးရင်းနဲ့အိပ်စက်ရပေအုံးမည်။

.........

ဒီမနက်ခင်းသည်လည်း ဘေးတွင်လစ်ဟာနေသောနေရာကို လက်ဖြင့်စမ်းသပ်မိရင်းနိုးထလာခဲ့ရပြန်ပါပြီ။

တစ်မနက်လုံးကျွန်တော်၏စိတ်သည် ရွာသွန်းခံနီးဖြစ်သော မိုးတိမ်စိုင်များကဲ့သို့စိတ်ရာသီဥတုထိုင်းမှိုင်းလျှက်ရှိသည်။

အလွန်ကြီးမားသော ကိစ္စတစ်စုံတစ်ရာ ဖြစ်တော့မည့်အတိုင်းပင်.....

စိတ်လေးလံစွာပင် ကျွန်တော်ဥယျာဉ်ဘက်သို့ ခြေဦးလှည့်မိပြန်ပါသည်...

ဥယျာဉ်ထဲတွင်လမ်းပတ်လျှောက်နေစဉ် နောက်မှခြေသံလိုလို ခပ်ဖွဖွ လမ်းလျှောက်သံကြားသောကြောင့် ကျွန်တော် ရုတ်တရက်လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်

'ဝါး...'

'အား...အမလေး...'

တကယ်ပါဗျာ...ကျွန်တော် တော်တော်လေးကို လန့်သွားမိသည်

'တောင်းပန်ပါတယ် တော်တော်လေးလန့်သွားတာလား...'

'လန့်တာပေါ့ နောက်ဆို အဲ့လို‌မခြောက်ပါနဲ့...'

'တောင်းပန်ပါတယ်နော်...'

'ထားလိုက်တော့ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ...'

'ကိစ္စတော့မရှိပါဘူး ဟိုးတစ်နေ့က မပြတ်သေးတဲ့ စကားကို ဆက်ပြောမလို့လာခဲ့တာ...'