အရိပ်(BL fic) Unicode+zawgyi Code

part 42 zawgyicode

'ေတာက္....ေတာက္.....ေတာက္...'

အိပ္ေပ်ာ္ခံနီးျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ တိုးၫွင္းလြန္းေသာအသံကို ရုတ္တရက္ဆိုေသာ္လည္း ၾကားလိုက္သည္။

'ဘယ္သူလဲ...'

'ငါပါ...ထြက္ခဲ့အံုး..'

ကၽြန္ေတာ္ ထင္ပါသည္။စစ္က်င္မွလဲြ၍မည္သူျဖစ္ႏိုင္အံုးမည္နည္း။

ကၽြန္ေတာ္ အေဆာင္ထဲ မွထြက္၍ အသံၾကားရာေနရာသို႔သြားလိုက္သည္။

ၾကာကန္ေရ႔ွကိုပင္.....

'ျပစမ္း ဒဏ္ရာေတြကို...အရမ္းနာေနလား....ငါလဲ သတင္းၾကားၾကားခ်င္းဘဲ ခ်က္ခ်င္းၿမိဳ႔ထဲက ထြက္လာတာ...'

'သတင္းပ်ံ႔ႏႈန္းက အဲ့ေလာက္ထိျမန္တယ္ေနာ္...'

'အြန္း...ဒီဘက္ခနလွၫ့္အံုး ေဆးထၫ့္အံုးမယ္...'

စစ္က်င္ကေျပာလဲေျပာ သူ႔လက္တစ္ဘက္ႏွင့္လည္း ကၽြန္ေတာ့္၏ဘယ္ဘက္ပါးျပင္ကိုကိုင္ကာ သူ႔ဘက္သို႔လွၫ့္လိုက္ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါသည္။ပါးျပင္ေပၚကလက္ဖဝါးအရာက ခုခ်ိန္ထိေပ်ာက္အံုးမည္ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို...

ေပါက္ေနၿပီးျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္၏အေပၚႏႈတ္ခမ္းကို စစ္က်င္က သူ၏လက္ခလယ္လက္ေလးျဖင့္ ေျဖးၫွင္းစြာ ေဆးလိမ္းေပးေလသည္။

'စစ္က်င္ ဟိုတစ္ေန့က ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ အေမးကို မေျဖေပးေသးဘူးေနာ္...'

'ဘာအေမးလဲ ရွန္ေဝ့ရ...'

'ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူလဲဆိုတာကို....'

'ထားလိုက္ပါေတာ့...'

'မထားႏိုင္ပါဘူး ေျပာျပပါ ခင္‌ဗ်ားကဘယ္သူလဲ...'

'......'

'ရဲ....ရဲရင့္လား...'

သူ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့စကားကို ခြန္းတံု႔မျပန္ဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ကိုသာ သူ႔၏မ်က္လံုးျပာျပာမ်ားျဖင့္ စိုက္ၾကၫ့္ ေနေလသည္။ ခနတာၾကာေသာအခါမွသာ အၾကၫ့္ခ်င္းကို လႊဲလိုက္ၿပီး ေဆးဆက္ထၫ့္ေပးေနေတာ့သည္။

'နာေသးလား...‌မနက္ျဖန္ေလာက္ဆို ေပ်ာက္ပါၿပီ...'

'ရဲရင့္....'

'ျပန္ေတာ့ေလ ညနက္ေနၿပီ....ေအးလဲေအးတယ္..'

'မင္းတကယ္ ရဲရင့္လား...'