The Blue-Eyed Wolf (BOOK 1 COMPLETED)

Chapter 10

Chapter 10: Academy Night

Weliza's Point Of View

Still dumbfounded, I found myself staring at him. Is it true that this blue necklace that I found when I woke up in the hospital is owned by Jack?

"I don't believe you." I said, full of disbelief.

"Nagsasabi ako ng totoo. Akin ang bagay na iyan kaya ibalik mo na."

"I won't believe unless you gave me such evidence."

"At sino ka para sabihin sa'kin iyan? Sige nga tatanungin ulit kita, bakit nasa sa'yo ang bagay na iyan? Saan mo nakuha?"

Unti-unti itong humakbang palapit sa'kin kaya wala akong nagawa kung hindi umatras ng umatras. Napayakap na lang ako sa sarili ko ng maramdaman ang malamig na pader sa likod ko. Mas nilapit pa nito ang katawan sa'kin at pinwesto ang dalawang braso kabilaan ko kaya hindi na ako nakagalaw sa kinatatayuan ko. He trapped me by his arms.

"Oh ano, bakit hindi ka makapagsalita? I think... you stole it." Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nito. Hindi ko na napigilan ang mga kamay ko kaya isang malakas na sampal ang inabot niya.

"Wala kang karapatan na sabihin sa'kin iyan dahil una't sapul pa lang hindi tayo magkakilala!" Buong lakas ko siyang itinulak pero ang ginawa lang niya ay hawakan ang mga kamay ko. Sa sobrang higpit ng pagkakahawak nito ay hindi ako makabitiw sa kanya.

"Please, Weliza, give that back to me. That's mine and I think I'm incomplete without it. Do you know that I'm suffering ever since that thing is gone?" Napamaang ako ng biglang magbago ang emosyon nito. He is now begging to me unlike before that he's almost hurting me.

"Sorry but I already said no. If you can give me just a single proof of your ownership with this thing, then I'll give it back to you."

Isang butil ng luha ang tumulo sa mata nito. Binitiwan niya ako at nagsimula ng maglakad palayo. Natuod naman ako dahil hindi ako makapaniwala sa nangyayari. His tear dropped because of this necklace? I guess, he really owns this necklace because if not, he won't shed his tears easily like that.

Lumabas na ako ng academy at pumara ng isang tricycle. Mabuti siguro kung uuwi na lang ako. Jack is maybe shocked for becoming our Mr. Academy representative so he is acting this weird. Ibabalik ko na lang siguro ang kwintas bukas para ayos na kami. Ayaw ko pa naman ng kaaway o ng taong may galit sa'kin. Well unlike Cassie. She always looks for trouble so I just gave what she wants.

Bago makaalis ang tricycle ay napatingin pa ako sa loob, ang daming taong pumapasok na gustong magsaya. I can't help but to sigh with that. The academy night is coming so quick and I guess I can't get the title they want. Lalo na ngayon na ang daming problema ang nangyayari. This is because of those damn wolves.

Nang makarating sa bahay ay agad akong dumiretso ng hagdan paakyat pero nakakailang hakbang pa lang ako ng marinig ko si Jacob na tumatahol. Sinundan ko ang ingay na ginagawa niya at dito ako nakarinig ng pamilyar na boses ng babae.

"Akala ko ba ligtas na si Weliza? Canis, tahimik na ang buhay namin ngayon kaya bakit ginugulo na naman nila kami?" Galing sa likod ng bahay ang boses. Nagtago ako sa isang gilid at patuloy ko itong pinakinggan.

"Canis ang sabi mo noon hindi na nila malalapitan ang anak ko dahil sa bagay na nilagay mo sa kaniya pero bakit—"

"Mom?"

Nang makita ko ang mukha nito ay dito ko nakumpirma ang lahat. My mother can talk? Is this for real? I blinked several times knowing this isn't a dream.