Chapter - 62 ( 👪💕 )

37.5K 4.8K 690
                                    

#Unicode

တစ်ခန်းလုံးပြည့်သွားတဲ့နှင်းဆီပန်းတွေကိုကြည့်ပြီး ချူးရှန့်ပင်မျက်လုံးကျိမ်းသွားမိလေတယ် ... ထိုနေ့က မင်းယွီတို့အိမ်ကနေပြန်ဖို့အတွက်ကို မနည်းတောင်းပန်ယူလိုက်ရတယ် ... နောက်ဆုံး ရှိသမျှပန်းတွေအကုန်ရောင်းမယ်ဆိုတော့မှ ဆရာသခင်က အခန်းတော်ကိုပြန်လာတော်မူခဲ့တယ် ...

" ချူးရှန့် ... ပန်းတွေကိုသေချာအလှဆင် ...

ပြီးတော့မညှိုးစေနဲ့ ... ဂရုစိုက် "

" ဟုတ်ကဲ့ "

သို့ပေမဲ့ တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ ကိစ္စကြီးတစ်ခုပေါ်လာခဲ့ပြန်တယ် ...

" သခင်လေး ... အရေးကြီးတဲ့ဖုန်း လာနေတယ် "

" ဘယ်သူလဲ "

" သခင်မကြီးပါ "

ဖန်းဂူက ခုံပေါ်မှာထိုင်နေရင်းမှ ချူးရှန့်လက်ထဲကဖုန်းကိုဆွဲယူလိုက်တယ် ...

" ဝေ ... မား "

" သား ... ဘယ်တော့အိမ်တော်ကို ပြန်လာမှာလဲ ...

ဟော်တည်မှာပဲ အမြဲနေနေတော့မှာလား "

" အိမ်မှာနေရတာ စိတ်ကျဉ်းကျပ်တယ် ...

ထပ်ပြီးကျွန်တော့ကိုအခန်းထဲပိတ်ထားအုံးမှာလား ...

ကျွန်တော်ကငှက်တစ်ကောင်မဟုတ်ဘူး "

" အဲ့ဒါက အရင်ကပါ ... မဖြစ်မနေမို့သားလေးကို ထားထားရတာ ...

သားအခန်းထဲမှာနေရတာ စိတ်ကျဉ်ကျပ်မှန်းသိပေမဲ့ အမြဲအပြင်မှာနေနေလို့လဲ မဖြစ်ဘူးလေ ...

သားကလုပ်ငန်းရှင်ကြီးဖြစ်လာပြီ ...

အမြဲ အောင်မြင်မှုကကို့နောက်လိုက်နေမှာမဟုတ်ဘူး ...

ကိုကိုယ်တိုင်က အောင်မြင်မှုကိုရအောင်ယူရမှာ "

" ကျွန်နော်သိတယ်... ဒါကြောင့်မို့အိမ်ပြန်လာဖို့အကြောင်းတွေ ထပ်မပြောပါနဲ့တော့ "

အတိတ်မှာဘာတွေဖြစ်ခဲလဲမမှတ်မိပေမဲ့ ၃ နှစ်တာကာလမှာ ကုတင်ပေါ်လဲလျှောင်းနေပြီး အခန်းတွင်းပိတ်ခံထားရတဲ့ကာလတွေက သူ့အတွက်ငရဲလိုပဲ ... ဒါကြောင့် ရှန်ဟွှာကိုပြန်သွားဖို့ ဆန္ဒမရှိခဲ့ဘူး ...

Mafia Is My Alpha ( Lion ) { Completed }Where stories live. Discover now