Dilara, yıllar önce hastane koridorunda Deren'e verdiği sözü tutmak için çabalamaktadır. Bu zorlu yolda, bir falezin kıyısında dalgalara yakalanır. Dalgaların ise onun gözlerindeki emaneti almaya ihtiyacı vardır.
Anlamsız intiharlar ya da kanıtsız c...
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
***
Birden içine düştüğüm bu yeni ortam her ne kadar beni içine çekme samimiyetine sahip olsa da ben adımlarımı korka korka atıyordum. Çünkü kendimi hemen kaptırmak istemiyordum, belki de kısa sürecek bu sıcak ortamın beni ele geçirmesini istemiyordum.
Benim tedirgin tavrım ve korkak hareketlerimle bu ortama alışma süremin aksine dersler, çok hızlı geçmişti. Okul çıkışı bahçedeki bankalardan rastgele birine otururken hayran olunacak derecedeki güzel, sarı ve uzun saçların sahibi Açelya konuşmaya başladı.
"Okulu beğendin mi?" kendinden emin ve sevecen sorusunun muhatabı olduğumu ilk kelimeden anlamıştım.
"Güzel, güzel bir ortam sevdim sanırım..." dedim dost canlısı olmak isteyen bir tavırla.
"Sorduğu soruya bak!" dedi Demir beklenmedik bir anda şakayla karışık.
"Ne var sorumda sen kendi sorularına bak!" Açelya sinirlenmemişti fakat bu çıkışı ilginçti.
"İnsan sorar ki, benim konuşmalarından sıkıldın mı diye, sabahtan beri konuşuyorsun. Ben bile bıktım rahat bırak artık kızı."
Bu atışmaya karşı anlamsız bir şekilde kaşlarımı çatarken konunun tekrar dönüp bana geldiğini bile anlamamıştım. Ağzımı açıp birkaç şey söylemeye fırsat bulduğum sırada Açelya beni durdurdu ve kendi cevap vermeye devam etti. İkisinin tartışması dur durak bilmezmiş gibi alıp başını yürümüştü.
O anda karşımda oturan Deniz'le göz göze geldik.'Onlar her zaman böyle boşver' anlamında kafasını iki yana sallayıp iki gözünü birden kırptı. Dudaklarımı gerdirerek anladım mahiyetinde kafamı öne eğdim ve tedirgin bakışlarımı üzerlerinde gezdirmeye devam ettim. Bir insan diğer bir insanla neden sürekli tartışma halinde olurdu ki?
Kollarımı karnımın üzerinde bağlayıp tamamen arkama yaslanınca etrafı incelemeye başladım. Bu süreçte ise kafamdaki düşünceleri derleyip toplamaya çalışıyordum.
Bu üçlü neden bir anda beni aralarına almayı kabul etmişti ki? Beni daha tanımadan neden kendi aralarındaki atışmalara kulak misafiri olmamı istemişlerdi ki? Çok mantıksız, çok anlamsız! Bir gariplik vardı ve bu beni ister istemez ortamdan soğutuyordu.
"Kalkalım mı?" dedi Deniz sakin bir şekilde. Onun ayaklandığını gören Demir hiç beklemeden yanına ilişti. Tam ben de ayaklanmıştım ki Açelya kolumdan hafifçe tuttu ve gözlerime bakarak konuştu.
"Biz kalıyoruz."
İkisi birlikte pansiyona doğru ilerlerken içimde bir huzursuzlukla geri yerime yerleştim. Tam o sırada aklımdan geçenleri kelimelerime dökmenin uygun olacağını düşündüm ve aniden araladım dudaklarımı.
