Dilara, yıllar önce hastane koridorunda Deren'e verdiği sözü tutmak için çabalamaktadır. Bu zorlu yolda, bir falezin kıyısında dalgalara yakalanır. Dalgaların ise onun gözlerindeki emaneti almaya ihtiyacı vardır.
Anlamsız intiharlar ya da kanıtsız c...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
*Yazarın anlatımından/Gecenin sabahı*
"Demir saat on bir olmuş! Uyan hadi!" Açelya saatin öğlene yaklaştığını görünce aceleyle Demir'i uyandırmaya çalışmıştı.
"Ne oluyor?" Demir uykulu sesiyle mırıldandığında gözlerini zorlukla açmaya çalışıyordu.
"Saat diyorum on bir olmuş." Demir yattığı yerden doğrulup kollarını öne doğru uzatmıştı. Hafızasını kaybetmiş gibi etrafa bakınırken bir anda dün gece olanları hatırladı. Bir süre kafasının yerine gelmesini bekledi. Daha sonra elleriyle yüzünü ovuştururken konuştu.
"Teşekkür ederim."
"Ne için?" ellerini yüzünden indirip Açelya'nın gözlerine dikti gözlerini. Göz altları morarmıştı. Bir eliyle yatağa yaslanırken diğer eliyle onun sarı saçlarını okşadı. Eli saçlarından sonra yanaklarında gezindi bir süre.
"Benimle uyuduğun için."Açelya utanmıştı, bakışlarını önüne düşürdü. Hafifçe güldüğünü ise saklayamamıştı. Elleriyle yorganı tutarken sordu.
"Başın hala ağrıyor mu?" yüzüne bakmıyordu Demir'in. Bunu fark eden Demir biraz beklemişti Açelya'nın kafasını kaldırmasını. Bir sonuç alamayınca da gülmeye başladı.
"Utandın." dedi.
"İnkar etmeyeceğim." diye mırıldandı Açelya ve ekledi.
"Başın diyorum, hâlâ ağrıyor mu?" Demir bu sefer onun gözlerini yakalamıştı. Aşıkça gülümsedi.
"Hayır, hatta çok iyi hissediyorum."
"Sevindim." Açelya cevabını alır almaz belli belirsiz söylemişti. Ardından hızlıca yataktan kalkıp toparlanmaya başladı.
"Hadi kalk, bugün çok işimiz var."
"Keşke geceyi geri sarıp tekrar uyuyabilsem Açelya." ayaklarını yavaşça yataktan aşağıya bırakırken uzata uzata söylenmişti.
"Akşam olunca yeniden uyursun Demir, yapabileceğim bir şey yok." Demir onun telaşlı ve aceleci halini hayranlıkla izliyordu.
"Ama yanımda olmayacaksın ki, ben ne anladım bu işten?" Açelya elinde katladığı çarşafı bir kenara bırakıp ayaktayken onun yorgun bedenini süzdü. Hafifçe gülümsedi ve yanına gitti. Dizlerinin üzerine ilişip kollarını boynuna doladı.
"Uyan, Demir Güçsöz. Gece olanların hepsi bir rüyaydı ve bir daha yaşanacağını zannetmiyorum." uzunca saçlarında gezdirdi ellerini Açelya. Demir ise çenesini onun omzuna yaslayıp gözlerini kapatmıştı.
"Yapma, hayır! Rüya falan istemiyorum, hayır." Açelya onun bu inatlaşan halleriyle baş edemeyeceğini anlayınca saçlarından bir tutamı hafifçe çekiştirdi.
