Dilara, yıllar önce hastane koridorunda Deren'e verdiği sözü tutmak için çabalamaktadır. Bu zorlu yolda, bir falezin kıyısında dalgalara yakalanır. Dalgaların ise onun gözlerindeki emaneti almaya ihtiyacı vardır.
Anlamsız intiharlar ya da kanıtsız c...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
***
*5 yeni mesaj*
Demir: aşağıda bekliyoruz Demir: hadi sıra doluyor Demir: ne yapıyosunuz ya telefonunu da sessize almazsın Açelya! Demir: bak gidiyoruz hadi Demir: çabuk gelin
"Neyse hadi daha fazla beklemeyelim inelim aşağı." aşağı indiğimizde Demir ve Deniz'i karşıdaki bankta oturur halde bulduk. Deniz'in öne eğilmiş kafasının hemen yanında durmak bilmeksizin konuşan Demir, bizi görünce ayağa fırladı.
"Prensesler sonunda teşrif ettiler." dedi alaycı bir sesle.
"Hep baraber yemek daha iyi olur diye düşündüm." Deniz yine sonlara doğru sesini azalmıştı.
"Bir dakika bir dakika!" diye bağırdı Demir. Hekes şaşkın şaşkın birbirine bakıyordu. Demir bize doğru yaklaştı.
"Bunlar ağlamış!" Deniz'e dönmüştü.
"Hayır ne alaka?" dedik Açelya ile aynı anda. Gözlerimizi ovuyor, kırpıştırıyoruduk.
"Ama kıpkırmızı!" Deniz, Demir'i kolundan tuttuğu gibi yemekhaneye doğru çekiştirdi.
"Rahat bıraksana kızları!"
"Ama ağlamışlar ne oldu ki?" Demir ve Deniz'in sesi azalıyordu gitgide. Biz de arkalarından hızlı adımlarla yetişip yemekhaneye girdik. Sıra sıra birleştirilmiş büyük masallardan birine yemeklerimizi alıp oturduktan yaklaşık beş dakika sonra Açelya karnını ovuşturup sızlanmaya başlamıştı.
"Bu yemek çok yağlı!" Demir fırsatı kaçırmayarak atıldı.
"Sen ne zaman buranın yemeklerini beğendin ki zaten Açelya hanım." Açelya'nın Demir ile arasında geçen bu sürekli atışma dışarıdan artık bana hafif tatlı gelmeye başlamıştı. Ama Açelya için pek de öyle sayılmazdı. Dakikalar içinde yemeğini hızlı hızlı yiyip bitiren Demir kalktığında hepimiz ona ters ters bakıyorduk.
"Daha beş dakika olmadı otur aşağı." dedi Deniz. Deniz'in Demir'i idare etmeye çalışır gibi bir hali vardı. Demir yeniden yerine oturdu ve aklına takıldığı çok belli olan o konuyu tekrar açmak için dirseğini masaya dayayıp yüzünü eline yasladı.
"Neden ağladınız?" Açelya'yla birbirimize baktık. Açelya benden daha çok gerilmiş gibiydi.
"Demir, ileri gitmiyor musun biraz?" dedi. Açelya'yı ilk defa bu kadar sert görmüştüm. Bunun üzerine Demir geri adım attı.
