Dilara, yıllar önce hastane koridorunda Deren'e verdiği sözü tutmak için çabalamaktadır. Bu zorlu yolda, bir falezin kıyısında dalgalara yakalanır. Dalgaların ise onun gözlerindeki emaneti almaya ihtiyacı vardır.
Anlamsız intiharlar ya da kanıtsız c...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
***
*Yazarın anlatımından*
Konser gecesinin gündüzünde, ertesi gününde Demir biraz burukça başlamıştı güne. Dün akşam Açelya ile yaşadıkları ve Dilara'nın anlattıkları kafasında dört dönerken neşesini diğer günlerde bırakmıştı. Açelya sabah boyunca ondan kaçarken Deniz, Demir'in bu haline anlam verebiliyordu. Açelya ve ikisinin arasındaki bağın sağlamlığının farkındaydı ve böyle bir durumun Demir'in keyfini kaçırabileceğini tahmin etmişti.
Öğle teneffüsünde yemeğini Deniz ile yedikten sonra tek başına, okulun koridorunun pek görünmeyen bir yerinde konumlandırılmış koltukların pencereye bakan kısmına oturdu. Arkasında olup bitenleri göremezken önündeki pencereden bahçeyi seyredebiliyordu.
Orada tek başına oturduktan bir süre sonra beklemediği bir anda yanına Açelya gelip oturmuştu. Demir, Açelya'nın sabahtan beri kendinden kaçmasına karşılık şimdi gelip yanına oturmasına şaşırmıştı. Açelya oturup kollarını bağladı ve dosdoğru pencereye baktı.
"Dün gece biraz fazla ve-"
"Yersiz." diye ekledi Demir onun sözünü bölerek. Açelya gözlerini kapadı ve derince nefes aldı.
"Evet yersiz bir tepki vermiş olabilirim. Özür dilerim." Demir aynı tavrıyla dizini kırıp ona doğru döndü ve oturdu. Dirseğiyle koltuktan destek alırken başını eline yaslamıştı. Açelya yan yan onu sizdükten sonra hafifçe ona döndü.
"Kabul etmeyecek misin?" diye sordu inatçılığını bir kenara bırakarak.
"Kabul et havalı görünmek için yaptığımı düşündün." dedi Demir gözlerini kısarak. Açelya mahçup olmuş gibi gözlerini zemine düşürdü fakat sonra kabul edip kafa salladı.
"Evet biraz öyle düşünmüş olabilirim." ellerini açarak havaya kaldırdı.
"Ama biliyorum, o amaçla yapmadın. Sadece beni düşündüğün içindi." Demir'in gözleri hala kısık bir şekildeyken silikçe gülümsedi.
"Evet." dedi.
"Sadece seni düşündüm." Açelya onun bakışları altında utanırken dizlerini topladı.
"Sağ ol." diyebildi tok bir sesle.
"Ama yine de ben kendim halledebilirdim." Demir'in gülümsemesi büyüdü.
"Biliyorum." omuz silkti.
"Bu seni düşündüğüm gerçeğini değiştiremez ki." Açelya gerilmişti. O ne derse onaylamaya hazırdı. Karşı çıkıp konuyu uzatmaktan kaçınıyordu.
"Haklısın." dedi Açelya. Demir kafasını arkalarında kalan koridora çevirdi ve birilerinin olup olmadığına bakındı. Kimsenin olmadığını görünce de elini Açelya'nın saçlarına yaklaştırıp saçını kulağının arkasına koymaya çalıştı. Açelya iki yıldır okuldaki en iyi anlaştığı Demir'den böyle bir şey beklemiyordu. Şaşkınlıkla donakalırken Demir mırıldandı.
