Dilara, yıllar önce hastane koridorunda Deren'e verdiği sözü tutmak için çabalamaktadır. Bu zorlu yolda, bir falezin kıyısında dalgalara yakalanır. Dalgaların ise onun gözlerindeki emaneti almaya ihtiyacı vardır.
Anlamsız intiharlar ya da kanıtsız c...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm şarkıları :
🎼 Rei 6 ~ Yerçekimli Karanfil ▶ 🎼 Rei 6 ~ Nereye Gidiyorsun ▶ 🎼 Rei 6 ~ Ah Canım Sevgilim ▶ 🎼 Sezen Aksu ~ Çocuklar Gibi ▶ 🎼 Çağan Şengül ~ Yanar Dünyalar ▶ 🎼 Kaset ~ Hatıra ▶
***
*Yazarın Anlatımından*
Dilara o gece eve gittiğinde huzursuzdu. Deniz'i en son gördüğü anı sürekli düşünüyor, ona gideceğini önceden söylememekle hata ettiğini biliyordu. Bunu bir şekilde telafi etmeyi diliyordu. Bursa'ya giderken yolda, teyzesinin evinde kaldığı saatlerde, dönüş yolunda hep düşündü. Tek çıkış yolunun ise en kısa zamanda yanına gidip dün geceyi telafi etmek olduğuna karar kıldı.
Bursa'ya gittiğinde ailesi orada birkaç gün kalmaya karar verdi. Dilara ise en erkenden İstanbul'a geri döndü. Deniz'e erken gidip sürpriz yapmak istedi. Eve gelmesiyle çıkması on dakikasını almıştı. Deniz'in evine giderken pastaneye uğradı ve Deniz'in sevdiği tatlıdan aldı. Aklında yapacağı sürprizi ikiye katlamak vardı, Deniz'e erken geleceğini bile haber vermemişti. Daha doğrusu Deniz ile dün akşamdan beri konuşmamıştı.
Siteye geldi, asansöre bindi, evin önünde durdu. Zili çalıp çalmamakta tereddüt etti. Şifreyi girip açmanın daha şaşırtıcı olacağına karar kılınca sessizce içeri girdi. Koridorda sessiz adımlarla ilerlerken Deniz'e seslendi. Mutfağa geçip pastaneden aldığı tatlıyı bıraktı ve kot ceketini çıkardı, oturma odasındaki koltuğun üzerine bıraktı. Hala Deniz'e sesleniyordu ama ses yoktu. Odasında uyuyor olduğunu düşündü ve kapısını çalarak içeri girdi, yoktu. Lavaboyu, banyoyu kontrol etti. Deniz yoktu. Deniz evde değildi. Ceketinin cebindeki telefonu alıp onu aramak istedi. Tam numarasının üzerine tıklayacağı sırada sehpanın üzerindeki zarfı gördü. Üzerinde kendi adı yazıyordu.
Deniz'in yazısıyla.
Mor Menekşe'me yazıyordu.
Dilara'nın kaşları çatıldı, dudakları gerildi. İçini kötü bir his kapladı. Yere oturup zarfı eline aldığı sırada bir şimşek çaktı. Aynı anda yağmur tüm İstanbul'u ve içinde yaşayan herkesi etkisi altına aldı.
Dilara parmakları titreye titreye açtı büyük zarfı. İçinden ince bir defter çıktı. Korka korka okumaya başladı.
9 Haziran 2022
Milat.
Senin ve benim miladım Menekşe.
Şimdi sakın korkma ve evimizin en rahat koltuğuna otur, seninle bir yolculuğa çıkacağız.
Tanışmamız oldukça garip olmuştu. Hatırlıyorum, altı yaşımızdayken ilk kez karşılaşmıştık. Kaderimiz tam da o hastanede düğümlenmişti. O hastane bizim için çok şey ifade ediyordu Menekşe. Deren'in çekingen kardeşinden tut, birlikte ilaç molalarında suladığınız Mor Menekşelere kadar... Senin o turuncuya çalan ve beline kadar uzanan saçlarını diyorum, o zaman da çok sevmiştim. O zamanlara ait unutamadığım bir anı da senin durumunun kötüleştiğini doktorlar gizlice konuşuyorken duymamdı. O gün çok ağlamıştım. Sebebini soran tek kişi ise Deren'di. Ama biliyorum, o sırada yatağından kalabilecek durumda olsaydın sen de sorardın.
