Dilara, yıllar önce hastane koridorunda Deren'e verdiği sözü tutmak için çabalamaktadır. Bu zorlu yolda, bir falezin kıyısında dalgalara yakalanır. Dalgaların ise onun gözlerindeki emaneti almaya ihtiyacı vardır.
Anlamsız intiharlar ya da kanıtsız c...
Bölüm şarkıları: ♪ Anıl emre daldal- M ♪ Anıl emre daldal- S
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Çocuk muyuz?"
***
"Çiçeği böyle atacağım!" dedi oturma odasının tam ortasında elinde tuttuğu kırlentle bana arkasını dönükken. Kırlenti yavaşça havaya kaldırdı ve gerisin geri en yakın mesafeye attı. Ardından kırlentin düştüğü yere heyecanlı adımlarla geldi ve işaret parmağıyla gösterdi.
"İşte sen de tam burada olacaksın." hızlıca doğrulup elini beline koydu ve yeniden bir şeyler düşünmeye başladı. Yüzünün önüne gelen bir tutam uzun sarı saçı ise hızlıca kulağının arkasına itekledi.
Kanepede bağdaş kurmuş oturuyorken onun düğün provalarını soluksuz izliyordum. Bu, en yakın arkadaş olmanın getirdiği bazı yükümlülüklerden biriydi.
"Peki ama ya başka birisi çiçeği kapmak için zıplarsa? Benim boyum nasıl yetsin uzanmaya?" diye sordum hala ayakta duran Açelya'ya.
"En öne geleceksin o zaman. Ben de direkt senin kucağına atacağım." eğilip kırlenti tekrar eline aldı ve arkasına döndü. Geri geri biraz daha bana yaklaştıktan sonra kırlenti tam da kucağıma attı. Ardından tekrar bana dönüp güldü.
"İşte tam olarak böyle."
"Çok güzel." kırlenti kollarımın arasına alıp sarılırken merakla sordum.
"Evinizin en son ne eksiği kalmıştı? Yani yarın ne alışverişi yapacağız?" kendini öylece kanepeye bıraktıktan sonra ellerini karnının üzerinde birleştirdi ve kafasını tavana çevirdi.
"Beyaz eşya tamam, mutfak eşyaları alışverişi tamam, çalışma odası eşyaları alışverişi tamam, perde, halı ve mobilyalar kaldı. Onları yarın halledeceğiz. Deniz de geliyor değil mi?"
"En son konuştuğumda gelirim demişti ama işi çıktıysa bilemiyorum." yattığı yerden doğruldu ve bileğindeki tokayla saçlarını toplamaya başladı.
"Demir onun kesinlikle gelmesini istiyor. Daha eğlenceli oluyormuş öyle." kaşlarımı çattım ve gülmeye başladım.
"Deniz mi Demir'i eğlendiriyor?"
"Ben onları ilk gün de çözememiştim, şuan da çözememiş bulunmaktayım." avuç ileri kendine dönük bir şekilde ellerini havaya kaldırdı ve parmaklarını oynatırken doğru kelimeyi seçmeye çalışan bakışlarını tavana dikmişti.
"Aralarında değişik bir enerji var Dilara. Sanki birbirlerinin her şeyini biliyor ve bunu söylemeseler bile birbirlerinin bakışlarından anlıyor gibiler." arkama yaslanıp bir ayağımı sehpaya uzattım.
"Aynı bizim gibiler." dedim omuz silkerek.
"Ama Demir sanki Deniz'in içindeki bazı şeyleri ortaya çıkarıyor gibi hissediyorum."
