GEÇMİŞİN İZİ

Tanıtım*

O aydınlığa aitti, fakat hayat onu karanlığa layık görmüştü bir kere...

Onun için hüküm, doğduğu gün verilmişti; o karanlığa layıktı. O ne kadar kaçarsa kaçsın, karanlık her zaman arkasında bir gölge gibiydi. Peki ya aydınlık arkasına geçer ve arkasındaki karanlık gölgesi önüne geçerse ne olacaktı?

O, kaçtığını zannederken tekrar yakalanırsa karanlığa? Çarpışırsa geçmişiyle?

Unutmak istediği tüm duygularla tekrar karşılaşmak, unutmak istediği hisleri yeniden yaşamak, bedeller ödediğini sandığı hayatta hiç bedel ödememiş gibi başa dönmek... yaşamak için bir sebebi kalır mıydı o zaman insanın? Geçmişinden kaçan insan en fazla ne kadar dayanabilirdi ki geçmişinin gözleri önüne serilmesine? Kapandığını sandığı acılarına tuz basılırsa ne kadar tahammül edebilirdi insan?

Sena, annesinin ölümünden sonra adeta deprem gibi sallanmıştı. Fakat yıkılmak yerine daha güçlü olmuş ve aydınlığa ilk adımını hukuk fakültesini kazanıp savcı olarak atmıştı. Geçmişine sünger çeken Sena, kendine yeni bir düzen kurmuştu. Ta ki, Emir Karahan'ın dosyasını eline alana dek...

Hayatının iplerini elinden kaçıran Sena, ipleri tekrar eline alabilmek için mücadelesine devam eder. Sena, inanıyordu. Hayatının iplerini tekrar eline alacaktı, geçmişinde aldığı gibi. Sena'nın geçmişiyle çarpışması, hafızasını tazelemekle kalmamış, bedenini tekrar esir almıştı, tüm duygularını yeniden yaşayıp sanki başa dönüyormuşçasına...

Ona yardım etmek isteyen Emir Karahan, karanlık dünyanın, karanlık adamıydı...

Sena'nın tanıdığı karanlık insanların hiçbiri iyi olamazdı. Karanlık, Sena'ya göre insanların seçimiydi. Eğer insan isterse karanlıktan aydınlığa bir güneş gibi doğabilirdi, karanlık yerine aydınlığı seçebilirlerdi, gece yerine günün en aydınlık saatleri olabilirlerdi; tıpkı  onun gibi.

Peki Sena, bu defa karanlıktan aydınlığa güneş gibi doğabilecek miydi? Karanlık yerine aydınlığı seçebilecek miydi? Gece yerine günün en aydınlık saatleri olabilecek miydi?

...