*ÖZEL BÖLÜM*

806 47 164
                                    

                                        

                                        

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

E.K; Sevdiklerimi korumak istiyorsam altımda bir canavarı yaşatmak zorundayım.

🖤

E. K.

11 Aralıktan, 6 ay, 20 gün sonra...


İnsanlığın insanlık tarafından yok olacağını düşünmezdim hiçbir zaman, annem öldüğünde bu fikrim sarsılsa da yıkılmamıştı. Bir insanı bir insan yok edemezdi, insanı ancak yaratan yok edebilirdi. Bir insanın kurduğu düzeni, hayatı, imparatorluğu başka bir insan yıkamazdı; buna kimsenin gücü yetmezdi. Bir insan bir insanı bu kadar sevmemeliydi, eline koz vermişçesine bağlanmamalıydı; bağlanamazdı.

İnsanlığı insanlık yok etmişti. Beni Sena yok etmişti. Benim kurduğum düzeni, hayatı, imparatorluğu Sena yıkmıştı, buna Sena'nın gücü yetmişti. Ben Sena'yı bu kadar sevmiştim, eline bir koz vermişçesine bağlanmıştım...

Annemin ölümünde nefesimin sözde değil gerçekten kesildiğini ilk o an anlamıştım. Hayatımın bir parçasını, bir yanımı söküp almıştı biri benden. Her zaman arkamda duran, beni iyi bir adam yapan, kendi gibi büyüten o kadın gitmişti. Ondan sonra bir kadın geldi...

Sena Saygıner.

Annemin öğrettiği her şeyi en derinime saklamışken, kendimi acımasız bir adam yapmışken, o kadın gelmişti ve anneme ait her şeyi en derinimden çıkarıp yüzüme yumuşakça vurmuştu. Annemin şefkati, iyi niyeti ve bana olan sevgisi bu kadına geçmişti sanki... Sevdiği adama bakıyorken aynı zamanda anne şefkatiylede bakıyordu bana. Ben her şeyle savaşırdım belki ama bununla savaşamazdım...

Beni tekrar rengarenk bir adama dönüştürdü, sakladığım, içime gömdüğüm o adamı üşenmeden derine dalıp çıkardı. Beni tekrar yaşadığıma inandırdı. Bana hayat verdi; ikinci şans gibi bir şeydi bu. Ben ölmüştüm ama bana tekrar yaşamak için bir şans verildi, ve bu şansı o kadın verdi bana...

Sena Saygıner...

Sevgilim...

Nişanlım...

Karım...

Her şeyim...

Ve onu da kaybettim. Başarısız oldum... Bana hayat veren o kadını kendi ellerimle kaybettim. Her yerde aradım, her deliğe baktım, herkes ile irtibata geçtim ve dünyanın her yerinde insanları karınca misali dünyanın her bir ucuna saldım. Adamdaki karıncaları dünyaya salmışım gibi hissediyordum; onlar benim için Sena'yı arıyordu. Sena'yı bana getirmek için uzun bir süredir onu arıyorlardı...

Nefes almayı unutmuştum, yaşadığım tartışılırdı. Biri ruhumu bedenimden ayırmıştı sanki. Terk edilmiş bir çocuk gibi hissediyordum. Kimsesiz hissediyordum. Ben kendimi çok yalnız hissediyordum.

GEÇMİŞİN İZİ Where stories live. Discover now