GEÇMİŞİN İZİ

65. Bölüm: BENİ YAKIYORDU

Herkese selam!

Ben de bunu söylemekten sıkıldım sizi de çok sıktım farkındayım ama sürekli dile getirmek zorundayım. Her hafta aralıksız bölüm atıyorum, 65 bölüme kadar geldik ve hiçbir bölüme sınır koymadım çünkü hiçbir zaman sınır koyma taraftarı değilim. Ben de wattpad'de kitap okuyorum ve bazı kitaplarda bölüme sınır koyan yazarlar oluyor; doğal olarak. Emeklerinin karşılığını alamadıklarını düşündükleri için böyle bir yola başvuruyorlar,  fakat yazara yardımcı olan; bölümüne yorum yapıp vote atan okuyucular bu kez sınırın dolmasını bekliyorlar ve ben bunu istemiyorum. Her bölümüne satır arası yorum yapan birkaç okuyucum var ve sınır koyarsam onlar darılır bu kez...

63. Bölüm bu zamana kadarki en yüksek yoruma sahip olan bölüm oldu ve buna sebep olan üç kişiye teşekkür ederim!
@xxseymaww ❤️
@silanediyon ❤️
@mirvenur0 ❤️

Rica ediyorum... Lütfen emeğe biraz saygı gösterin.

69. Bölümde SEZON FİNALİ yapacağım bunu da buradan duyurayım, daha erken yapmayı planlıyordum ama kafamdaki kurguya uygun yapmak istedim.

Zevkli okumalar...

"Sena-"

Elimi kaldırmamla susmuştu. "Ailemiz biz birlikte olmadık diye öldü. Biz evlenmedik diye öldü. Ama biz şimdi birlikteyiz, nişanlıyız... Bizim ailemiz ne diye öldü o zaman amına koyayım?!"

"Böyle olacağını bilemezdik." Dedi.

"Bilemezdik..." yanaklarımdan akan yaşlar beni öfkelendirirken ellerimle onları siliyordum. "Ama şimdi biliyoruz. Madem ailemiz bu yüzden öldü, madem ailemiz biz birlikte olmadık diye öldü... O zaman bizde birlikte olmayız."

Şaşkınca bana baktı. "Hayır," hızla bana yaklaşıp yüzümü avuçları arasına aldı. Gözlerindeki korku kendini öylesine belli etmişti ki. "Öyle söyleme Sena..."

"Ben yapamıyorum..." kafamı iki yana salladım. "Çok ağır geliyor."

"Ayrılsak ne olacak ki?" Dedi, hızla. "Ailemiz geri mi dönecek?" Sesindeki panik yüzümü yalıyordu, bir umut arıyormuş gibi çırpınıyordu...

Ondan uzaklaşacakken hızla beni kendine çekip sıkıca sarıldı. Ellerim boşluktaydı. "Soğudum... Bilmiyorum bir anda senden soğudum..." yalan söylüyordum. Seni çok seviyorum! "Sana olan sevgim duman oldu sanki-"

"Hayır Sena..." sesinin titremesiyle gözlerimi sıkıca yumdum. İlk kez sesi titremişti.

Emir Karahan'ın sesi ilk kez titremişti.

Ellerimi göğsüne yapıştırıp onu kendimden uzaklaştırmaya çalıştım ama beni bırakmıyordu. Onu tüm gücümle ittim. Bu da işe yaramazdı belki ama o iki adım savrulmuştu, sanki büyük bir dalga onu benden ayırmıştı.

"Annemin katilinin oğluyla birlikte olamam." Sesimin titrememesi için tüm bedenimi sıkmıştım.

Bir süre gözlerime baktı, çaresizce karalarını bana dikmişti. "Ben söylediğimde neden karşı çıktın o zaman?" Titreyen sesi beni mahvetmişti. "Söylesene Sena... Birkaç gün önce sana gitmen gerektiğini söylediğimde nasıl öfkelendiğini hatırlasana! Bana nasıl kızdığını hatırlasana Sena!"

"Sen haklıydın." Dedim, sadece. Yüzü acı çekercesine buruştu. "Sana her baktığımda annem canlanıyor gözümün önünde! Annemi görüyorum! Baban annemi öldürdü ve ben bu gerçekle sana sarılmak istemiyorum! Midem bulanıyor... Sana sarılmak, seni öpmek midemi bulandırıyor!"