KISS ME, CAPTAIN

Chapter 61

Paint Cenery

I'M SHAKING. I could hear the air moving through my bronchioles like they were some kind of weird instrument. I try to breath in air, but it feels like my lungs aren't there.

I tried to calm my self. Pilit kong nang hinahabol ang hininga ko ngunit nagawa ko pang alisin ang flashdrive at isarado ang laptop.

Why?

I don't understand?

Bakit gano'n ang itsura niya? Hindi naman ako namamalikmata o ano. Siya ba talaga 'yon?

Why he looked as if he's dying? May kung anong mga apparatus na nakakabit sakaniya. Nahihirapan siya. Kita ko ang pagod sa mga mata niya.

Anong nangyari?

Halo-halo ang emosyon ko ngayon. Hindi ko talaga naiintindihan. Hindi nag s-sink in sa utak ko kung ano ba talaga ang nangyayari.

Bakit niya dala ang flashdrive na 'to? Para ano? Para saan pa? Bakit nagkataon na 'yung flashdrive na hawak niya ay magkaparaho ang disensyo sa flashdrive na pagmamayari ni Galvez?

Sinadya ba 'to? O sadyang meron lang talaga siya nito? Pero why? Bakit kailangan dala-dala niya 'to? Kung tutuusin napaka importante rin ng nilalaman ng flashdrive na 'to. Pero bakit hindi niya iningatan? Bakit hinayaan niyang makuha ko 'to mula sakaniya?

Hindi ako mapakali. Naghintay ako ng mahigit dalawang oras para hintayin bumalik si Roks. I'm sure kasi icheck niya kung naroon pa ba ang flashdrive niya. Kahit sino namang tao na kapag aalis sisiguraduhin kumpleto ang gamit niya bago siya mapanatag.

Pero wala, lumagpas na ng dalawang oras. Hindi siya bumalik. Hanggang sa lumipas pa ang ilang mga oras walang Roks na bumalik para hanapin dito ang flash drive niya.

Isa lang ang ibig sabihin nito. Possibleng sinadya niya talagang maiwan ito? Kung gano'n possible na may ideya na siya na ako ang tunay na Paint. Dahil bakit niya nga iiwan saakin 'to kung hindi?

Iyak ako nang iyak buong gabi. Ni hindi ako makatulog kahit sinusubukan ko para sa anak namin. Gusto kong iwasan ma stress dahil alam kong ma aapektuhan siya pero sa mga nangyayari ngayon mukhang malabo talaga kahit anong gawin kong iwas.

Kapag pinipikit ko ang mga mata ko. Nakikita ko kung gaano siya ka miserable habang nakahiga sa kama niya.

Aminin ko man o sa hindi. Matigas ang puso ko ngayon pero nang makita ko siya na kaawa-awa. Gusto kong pumasok sa screen na 'yon para mayakap at maalagaan siya.

Bakit gano'n siya? Anong nangyari? I'm curious but I don't think kaya ko maatim na makita at malaman ang katotohanan.

Natatakot ako. Ngayon ako nakaramdam ng matinding takot sa mga susunod na mangyayari o malalaman ko. Hindi biro ang ilang taon na pagkawala ko. Marami nang nagbago at marami akong hindi alam.

Nag sisimula na ako mag overthink. What if mali ang desisyon ko noon?

Kaya naman kinabukasan, hindi talaga ako nakatulog ng ayos at mas lalong sumama ang pakiramdam ko nang dahil do'n.

Napagdesisyunan ko na lang na hindi ako papasok sa trabaho dahil 'di kaya ng mental state ko pati rin ang pangangatawan ko.

I'm expecting din na paggising ko kanina ay nandito na si Bite pero wala. Nag text siya saakin na busy sila ngayon araw dahil marami siyang meeting na pupuntahan.

Wow, kung umasta siya parang walang nangyari kagabi?! Ilang years kaming magkasama tapos ngayon niya lang sasabihin na magkapatid kami?

Ayokong nakikita pagmumukha niya. Mas gusto ko panh nakikita si Roks. And I don't want sugar coat my works but I actually want to see him right now.