[Unicode]
ပြိုင်ဘက်ကင်းအသန်မာဆုံးသခင်ကြီး
စာစဉ် ၁၆။ အပိုင်း ၂၃၁ အကြီးဆုံးအစ်ကိုကြီး၏လုပ်နိုင်စွမ်း
မဟာကျိုးတော်ဝင်နန်းမြို့တော်တွင်…
နာလန်မိသားစုမှ သူတော်စင်အဆင့်ကျွမ်းကျင်သူသည် အောက်ဖက်ရှိလူများကို စိတ်မရှည်တော့သည့် အမူအရာမျိုးဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။
“ကြည့်ရတာ မင်းတို့ကောင်တွေက ကိုယ့်အတွက်ဘယ်လမ်းက ပိုကောင်းတယ်ဆိုတာ မသိကြတဲ့ပုံပဲ။ ဒီလိုဆိုမှတော့… မင်းတို့အားလုံးကို တခါတည်း ရှေ့လူတွေနဲ့တစ်လမ်းတည်းပို့ပေးရတော့တာပေါ့။”
သူ၏စိတ်ရှည်နိုင်စွမ်းတွေ အဆုံးသတ်သွားခဲ့ပေပြီ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဤမျှကြီးမားကျယ်ပြောလှသည့် တော်ဝင်နန်းမြို့တော်တစ်ခွင်တွင် သူ့ကိုပြောပြလိုစိတ်ရှိမည့် တစ်စုံတစ်ယောက်လောက်ကိုတောင် မရှာနိုင်လောက်ဘူးဟု မယုံပေ။
သို့သော်လည်း သူစတင်တိုက်ခိုက်တော့မည့်အချိန်တွင်ပဲ ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးကို ဖျက်ဆီးပစ်နိုင်လောက်သည့် အရှိန်အဝါတစ်ခုက ရုတ်တရက် သူ့နောက်ဖက်ကနေ တိုက်ခိုက်လာခဲ့သည်။
ထိုစွမ်းအင်ရပ်ကြီးကို သူအာရုံခံနိုင်လိုက်သည်နှင့် ချက်ချင်းရှောင်တိမ်းလိုက်ချင်သော်လည်း အလွန်နောက်ကျသွားခဲ့ပေပြီ။
သူတော်စင်အဆင့်ကျွမ်းကျင်သူတစ်ဦး၏အရှိန်သည် အသံလှိုင်း၏အရှိန်ထက် အဆပေါင်းများစွာ သာလွန်နေပြီဖြစ်သော်လည်း ထိုဓားအရှိန်အဝါကိုတော့ဖြင့် ရှောင်တိမ်းနိုင်စွမ်းမရှိခဲ့ပေ။
ထိုဓားအရှိန်အဝါက သူတတ်နိုင်သည့်အမြန်နှုန်းထက် ပိုလို့တောင် မြန်ဆန်နေခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။
သူအာရုံခံမိပြီးနောက် ပြန်တုံ့ပြန်ချိန်မရလိုက်ခင်တွင်ပဲ ရုတ်တရက် သူ့ဦးခေါင်းက ပျံထွက်သွားကာ သူ့မြင်ကွင်းကလည်ထွက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
မသေဆုံးခင်အခိုက်အတန့်လေးတွင် သူ၏ဦးခေါင်းမဲ့နေသောခန္ဓာကိုယ်နှင့် လုရှောင်ယန်၏ထိတ်လန့်ဖွယ် ဓားချက်ကိုတောင် မြင်သွားလိုက်နိုင်ခဲ့သည်။
