[Unicode]
ပြိုင်ဘက်ကင်းအသန်မာဆုံးသခင်ကြီး
စာစဉ် ၁၆။ အပိုင်း ၂၃၃ နတ်ဘုရားခန်းမ၏ သခင် ဆုချန်၊ ကျူးကောဖေးအာရဲ့လူ
အချိန်ခဏကြာပြီးနောက်မှာတော့ လင်းလုံမြို့တစ်ခုလုံး မီးတောက်နီများဖြင့် ဖုံးလွှမ်းသွားခဲ့တော့သည်။
အမျိုးသားသည်လည်း သွေးစွန်းနေသည့်ပိုးလက်အိတ်ကိုချွတ်ကာ မြို့ဝင်ပေါက်ရှိ လှည်းထဲသို့ပစ်လိုက်လေသည်။
ထိုလှည်းသည် ရွှေနှင့် ထိပ်တန်းအဆင့် ဝိညာဉ်သစ်သားတို့ဖြင့် ပြုလုပ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုလှည်းပေါ်တွင် ရေးထွင်းထားသည့်အစီအရင်များမှာ အနည်းဆုံးသူတော်စင် ထိပ်တန်းအဆင့်ရှိလေသည်။ အကာအကွယ်အစီအရင်အနေဖြင့် အဆင့်နိမ့် သိုင်းဘုရင်အဆင့် အစီအရင်တောင်မှ ပါရှိလေသည်။
လှည်းကိုတော့ဖြင့် မိစ္ဆာသားရဲဖြစ်သော မြေနဂါးသွေးမျိုးဆက်ဖြစ်သည့် မြင်းဖြူ၆ကောင်က ဆွဲလေသည်။
သိထားရမည့်အကြောင်းကတော့ မဟာချင်အင်ပါယာတွင် ဧကရာဇ်တွင် မြင်း၈ကောင်ရှိကာ မင်းသားနှင့်ဘုရင်များတွင်တော့ မြင်း၆ကောင်ရှိပြီး ကျန်သည့်အရာရှိများတွင်တော့ မြင်း၄ကောင်သာရှိကြပေသည်။
“သခင်အဇူရာ၊ အားလုံးပြီးသွားပါပြီ။”
အဇူရာက သူမလက်ထဲတွင် ဝိညာဉ်ကျောက်စိမ်းတုံးတစ်ခုကို ကိုင်ထားကာ မျက်လုံးများကို အသာမှိတ်ထားခဲ့သည်။
“ငါ့သားရဲ့အရိုးတွေကိုရှာပြီး မြှုပ်ပေးရအောင် မဟာချင်အင်ပါယာမှာ မြှုပ်နှံရအောင် ပြန်ခေါ်လာခဲ့။”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ။”
ပြန်လည်ဖြေကြားပြီးနောက် တစ်ဖက်လူက တစ်ခုခုပြန်ပြောမလာခင် ခဏတာနှုတ်ဆိတ်သွားခဲ့သည်။
“ဒါနဲ့၊ တောင်ကြားထဲက ကျူးကောမိသားစုရဲ့သင်္ချုင်းကို သခင်အဇူရာ မှတ်မိပါသေးလား?”
“မှတ်မိတယ်။”
“ကျူးကောမိသားစုမှာ ရှင်ကျန်ရစ်တဲ့တပည့်တွေက လွန်ခဲ့တဲ့ရက်အနည်းငယ်တုန်းက အဲ့ဒီတောင်ကြား ဖျက်ဆီးခံလိုက်ရတယ်လို့ ပြောလာပါတယ်။”
