အပိုင်း၃၁၇ မင်းကသူ့ရဲ့ ကြီးမြတ်မှုကို မမြင်နိုင်ဘူး
"အပျိုစင်နတ်မိမယ်ကုန်း၊ မင်းကအရမ်းယဉ်ကျေးလွန်းနေပါပြီ။ ကျုပ်ကကိုယ့်နေရာကိုယ်သိပါတယ်။"
လုရှောင်ချန်စကားဆုံးသည်နှင့် သိုင်းလေ့ကျင့်ရေးကွင်း အဝင်ဝရှိ လုရှောင်ရန်အား တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ချက်ချင်းပြေးထွက်သွားသည်။
"ရှောင်ယန်၊ မင်းရောက်လာဖို့ဘာလို့အဲ့လောက်ထိကြာနေရတာလဲ။"
လုရှောင်ယန်ဟာ ထူးမခြားနားစွာပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"ကျွန်တော် ကျင့်ကြံနေတာ။"
"မင်းကကျင့်ကြံရမှာကိုပဲသိတယ်။ မင်းဆီမှာ ကောင်းတာလေးတစ်ခုဖြစ်တော့မယ်ဆိုတာကို သိခဲ့ပြီးပြီလား။"
ထိုသို့ပြောရင်းဖြင့် သူဟာလုရှောင်ယန်အား ကုန်းဝမ်အာ၏ရှေ့သို့ဆွဲခေါ်သွားပြီး အပြုံးတစ်ခုဖြင့် မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။
"အပျိုစင်နတ်မိမယ်ကုန်း၊ ဒါကကျုပ်ရဲ့ဝမ်းကွဲညီလေး လုရှောင်ယန်ပါ။ ရှောင်ယန် ဒါက မြူခိုးစင်မြင့်ရဲ့ အပျိုစင်နတ်မိမယ်ကုန်း၊ ကုန်းဝမ်အာတဲ့။ ပြီးတော့ မင်းရဲ့ သတို့သမီးလောင်းလည်းဖြစ်တယ်။"
"မင်္ဂလာပါ။"
လုရှောင်ယန်ဟာ သူ့ထံတွင် ထူးထူးခြားခြားခံစားချက်များမရှိသည့်နှယ် အင်မတန်တည်ငြိမ်စွာပြောလိုက်သည်။
ကုန်းဝမ်အာဟာ လုရှောင်ယန်အား ဂရုတစိုက်အကဲခတ်နေ၏။
သူဟာအင်မတန်ကိုသန့်ရှင်းပြီး ခန့်ငြားသောယောက်ျားပင်ဖြစ်သည်။ သူ၏ကျင့်ကြံဆင့်မှာသာမန်ပင်ဖြစ်၏။ သူ၏ပုံပန်းသဏ္ဍာန်ကလွဲလျှင် သူ့အတွက် ဘာမှထူးခြားပုံမပေါ်ပါချေ။
သို့ရာတွင် ကုန်းဝမ်အာ၏ လက်ခံမှုနှင့် ထိုက်တန်သည့်အရာတစ်ခုရှိပါသေးသည်။ လုရှောင်ယန်၏ အကြည့်မှာအင်မတန်ကိုပင်သန့်ရှင်းပြီး အခြားသော မည်သည့်ရည်ရွယ်ချက်များမှရှိမနေပါချေ။
သူမ၏ အသွင်အပြင်မှာ နတ်ဘုရားလောက၌ပင် သာမန်မဟုတ်ဟုဆိုနိုင်ပေသည်။ ဒါကြောင့် သူမအား ပိုးပန်းချင်သူအမြောက်အများရှိကြလေသည်။
