အရေးမစိုက်တဲ့ တရားဝင်သမီး(ဘာသာပြန်)

Chapter 109(Unicode&Zawgyi)

အဖေမုက ထပ်ပြောလိုက်သည်။ "သေချာပေါက်
မင်းရှန်းကျုဟန်ကို အားလုံးရှင်းပြပြီး သူ့ကို အထင်မလွဲစေနဲ့။ အခု မင်းရဲ့အခန်းကို ပြန်တော့"

ရွှီရှင်းတောဟာ သူမရဲ့အခန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်
ပြီး ပိတ်ထားသည့်တံခါးကို မှီလိုက်သည်။ သူမဟာ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် မထိုင်ချခင် သူမ၏ခန္တာကိုယ်က တံခါးတွင် ဖြည်းဖြည်းချင်း မှီဆင်းသွား၏။

သူမဟာ အစောပိုင်း သိပ်မကြာခင်တုန်းက အလွန်ယုံကြည်ချက်ပြင်းပြပြီး တည်ငြိမ်နေသည့်ပုံပေါက်သော်ငြား ယခု သူမဟာ သနားစရာကောင်းသည့် ပုံရိပ်ပင်။

တကယ်တမ်းတွင် သူမဟာ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ် စီးလေ့မရှိသည့်အတွက် စီးနေရင်း လုံးဝ ခြေကုန်လက်ပန်းကျသွား၏။

သူမဟာ အိမ်ကိုပြန်ရောက်သည့်အချိန် ပင်ပန်းနေပြီ ဖြစ်သော်ငြား အောက်ထပ်တွင် ဖြစ်
ပျက်ခဲ့သည့် ပဋိပက္ခက သူမအား ပို၍ပင် ခြေကုန်လက်ပန်းကျစေ၏။

သူမဟာ သူမရဲ့အခန်းပတ်ပတ်လည်ကို ကြည့်လိုက်သည်။သူမ၏မျက်လုံးများက ဘာကိုမှ
မစူးစိုက်နိုင်သလို သူမဟာ တုန်ယင်နေ၏။
သူမဟာ အလွန်စိတ်ရှုပ်နေ၏။ ဒါကတကယ်ပဲ သူမရဲ့အိမ်လား?

သူမဟာ သူမရဲ့အဖေနဲ့အမေထံမှ စစ်မှန်သောချစ်ခြင်းကို ဘယ်တုန်းကမှ မခံစားခဲ့ရပေ။
သူမအတွက် အချစ်ဆိုသည့်အရာမျိုး ရရှိဖို့က ရှားပါးလှပြီး သူမရရှိသည့်အချိန်က ထုန်းယန်၏ ခန္တာကိုယ်ထဲတွင် ရောက်နေသည့်အချိန် သူ့ထံမှ ခိုးယူခဲ့တာဖြစ်သည်။

သူမဟာ လောဘကြီးပြီး သူ၏မိဘများထံမှ
ဂရုစိုက်ခဲ့ရသည့်ခံစားချက်ကို ခံစားချင်တာဖြစ်သည်။ သူမဟာ ထုန်းယန်ကို အလွန် မနာလိုဖြစ်ခဲ့သည်။ ဘာလို့ ထုန်းယန်က အရမ်းကံကောင်းရတာလဲ? သူတို့မိဘတွေရဲ့ဆက်ဆံရေးက အဖုအထစ်တွေများနေလျှင်တောင် သူတို့က သူ့အားကောင်းကောင်းမွန်မွန် ဆက်ဆံနေဆဲဖြစ်သည်။

သူဟာ ယခုအချိန်ထိ ကလေးဆန်ခွင့်ပြုထားသည့် အလိုလိုက်ခံရသော ကောင်ဆိုးလေးကဲ့သို့ပင်။ သူဟာ အမှားလုပ်ရင်တောင် မည်သူကမှ သူ့ကိုအပြစ်တင်လိမ့်မည်မဟုတ်သလို ဗွေယူလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။

ဒါပေမဲ့ သူမကရော....
သူမက ကလေးဘဝကတည်းက စွန့်ပစ်ခံခဲ့ရပြီး အဖွားရွှီကသာ သူမကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဆက်ဆံတာဖြစ်သည်။