Bay R'nin Kadınları

47.Bölüm "Şehrin Suretleri"

MM; Jhon Legend - All Of Me

****

Her erkeğin hayatı olan bir kadın vardır derler ve ne kadar doğruymuş demediğim bir günüm bile yok artık. Bunu elbette beni çikolata kokan elleriyle yeni baştan yazan Parla ile şükran dolu yakarışlara dökebiliyorum. Her geçen gün ona dair, bize dair muazzam anılar biriktiriyorum. Gözlerimin gördüğü her gülümsemesini ve tenine tutkumu bıraktığım her gecemizi sadece kendime saklayarak ölümsüz kılıyorum. Nitekim, nefes aldığım her an ona olan hayranlığım aşkımı ve sadakatimi bedenime kazırken geriye yavaş yavaş benden bir şey kalmadığını da görebiliyorum. Ondan ve onun için var olan bu adamdan ibaret haldeyim artık.

Günler akıp giderken zamanın benden hiçbir şey götürmediğini fark etmek yaşamanın hazzını bulmak gibi bir şey aynı zamanda. Her anın değerli olması, onu yaşanılabilir kılan bir kadının varlığıyla tamamlanması ise paha biçilemez en özel yanı. Onun heyecanında kaybolup gitmek, hızla alıp verdiği soluklarına karışmak ve gülümsemesinin sesi olmak hayattan zaman dilenmekle eş değer sanki. Parla'yı yeni baştan yazdığım hayatıma, sonsuza kadar davet ettiğim gece kollarımda rüzgara direnemeyen bir yaprak misali titremesi, teninde keşfettiği şehveti gördüğünde utanması, yüzüne akıttı asil incileri ile zihnime kazımıştım onu. Ve o gece bizim hikayemiz için eskilerden kalma o dil yaraları iyileşmişti. Kurallar bozulmuş ve dudaklarıma teşekkürünü bırakmadan hemen evvel o sevgi dolu iki kelimeyi dudaklarından dökmüştü benim hayatım olan kadın. Tuhaftır ama onun teninde noktaladığım gecenin bazı anlarını silmiş zihnim. Elleri ellerimdeyken yolları nasıl arşınladığımız yok mesela, ona sarfettiğim pek çok sözcüğün buhar olması gibi. Hatrımda kalan incileri ve sabahın ilk ışıkları işittiğim tutku yakarışlarıydı. Ne zaman o geceye dönsem bu anlardan başkası karşılamıyordu beni. Parla içinse her şey bendeki sözlerden ibaretti ve sanırım tüm âşıkların dizelerine konu olan o aşk sarhoşluğundan bizde tatmıştık...

Tüm bunların arasından evimin duvarlarına sinen en güzel sese kulak verip gülümsüyorum. Kaybettiğim anları rahat bırakıp yatak odasından çıkıyor ve salona doğru ilerliyorum. Parla'nın heyecanlı sesi boşa değildi. Çünkü o gün gelip çatmıştı sonunda, Rodas'ın gözünden resmettiğim şehrin suretleri sergilenecekti bugün ve ben her ne kadar Parla'nın inancını kırmak istemesem de her şeyin iyi gideceğinden pek emin değildim. Yıllarca Bay R'nin teninden geçip gelen kadınları sergileyip bir gölge gibi kadınlarımı izleyen davetlilerin arasında dolaşmıştım ama şimdi tüm oyun tersine dönmüştü ve kendimi ışığın altında çıplak kalmışcasına savunmasız hissediyordum. Salona girdiğim an "Yine mi siyah?"diye yakınmasını duymazdan gelerek sarılıyorum. Daha önce de aynı hissiyatla sarınmıştı bedenim; huzurun gücü esir alıyordu tüm hücrelerimi ve nefeslerimizin haricinde zaman bile yitip gidiyordu usulca. Ve adımı sesleniyor fısıldarcasına, bu onun neler olduğunu anlamak için içinde binlerce soru barındıran eşsiz ses tonuydu. Elleri omzumdan yavaş yavaş göğsüme inerken bakışlarına doluşan bulutları görebiliyorum en nihayetinde. Gülümsüyorum elimde olmadan, yüzünü avuçlarımın arasına aldığımda dudaklarına ufacık bir öpücük bırakıyorum.

"Bunu beğenmediysen gri parlak takımım olacaktı dolapta, biraz naftalinli ama idare edersin artık."

"Fotoğrafçı olduğunu sanıyordum, şantör değil." diye yakınması yüzünü saran şaşkınlığı ile harikulade bir manzara sunarken kahkahamı saklamıyorum. Parmaklarını ellerime hapsedip kapıya doğru ilerledim hiç oralı olmadan. Bu kendimi en güçlü hissettiğim anlarlardan biriydi şüphesiz ki. Ardımdan hâlâ mırıl mırıl söylenmese olmaz elbette, dik merdivenleri tamamlayıp kapıda bir de Bayan Eleni'ye yakalandığımıza göre bugün de işler yolunda gidebilirdi. Caddeden ayrılırken yakında buradaki yaşamımıza bir son vereceğimizden sanırım, arnavut taşlı yolların sonuna geldiğimiz her an elle tutulur bu huzurdan ve çikolata kokusundan uzaklaşıyorduk ve de bazı anlar bu umduğum kadar iyi hissettirmiyordu.