My So Strict Boss (Bachelor Series)

Chapter 19

Sa wakas nakapag-update ulit. Nagawa ko pang makapag-update kahit may exam ako mamaya kasi ganyan ko kayo kamahal. Sana habaan niyo pa ang pasensya niyo kung hindi ako makapagupdate regularly kasi graduating ako ngayon at marami akong inaasikaso kaya sana pagpasensyahan niyo na kung matagal. Babawi na lang sa mga next update ko. Don't forget to leave a comment and vote my story. Enjoy... :)

My Snobbish Heart - Teen fiction

The Black Archer - Fantasy

Do vote, comment, and follow me.

**************

Nakatingin lang siya sa akin sa mga oras na ito. Hinahaplos niya ang pisngi ko at umabot iyon sa aking labi na namumula dahil sa kanya. Nakaupo pa rin ako sa lap niya at sobrang lapit namin sa isa't isa.

Wala ni isa sa amin ang gustong humiwalay sa pagkakalapit ng aming katawan sa isa't isa pero ng maalala ko ang nangyari kanina bago kami umabot sa ganitong posisyon ay inilayo ko ang mukha ko at tumayo mula sa pagkakaupo ko sa lap niya.

"Where are you going?" I heard from him. I did not face him and I started to walk away.

"Away from you." I don't want to see him right now.

Hindi pa man ako nakakalayo ay naramdaman ko ang kamay niya sa braso ko. Hinatak niya ako at pinaharap para mayakap ako. Pinilit ko ulit lumayo sa kanya kaso hindi talaga ako makaalis.

"B-Bitawan mo nga ako, Sir!" Hindi na ako magpapadala sa mga ginagawa niya. Akala niya ba na ok na kami. Kahit hinayaan ko siyang halikan ako at tumugon sa mga halik niya ay hindi nito maiibsan ang sakit na naramdaman ko ng sigawan niya ako at iparamdam na wala akong silbi sa paningin niya.

"P-Please don't leave me..." Narinig kong sinabi niya. Bakit tayo umabot sa ganito, Clyde?

"Why..." I finally said to him. There should be a reason why he acts this way.

Umigpit ang pagkakayakap niya sa akin pero hindi pa rin siya nagsasalita. Bakit ayaw mong magsalita, Clyde!

"Clyde if you can't give me a reason why should I not leave you then you don't have a choice to let me go..." Naramdaman kong lumuwag ang pagkakayakap niya pero hindi pa rin niya ako binibitawan.

Tiningnan ko siya pero hindi siya makatingin sa akin. "Hindi mo ba ako bibigyan ng reason kung bakit bigla ka na lang hindi mamamansin t-tapos b-bigla ka na l-lang magagalit at m-maninigaw." Bumalik na naman sa akin yung pakiramdam na sigawan niya ako kanina. Excited pa naman akong makita siya tapos ito lang pala ang mapapala ko, ang masabihin niya na hindi niya na ako kailangan.

"Sorry, Sandra sa mga sinabi ko sayo kanina. Hindi na ako nakapag-isip ng maayos. Nang makita kita kanina na masaya ay naalala ko na naman na hindi ko nagawang makuha ka kay Ren. Na hinayaan ko lang makuha ni Ren ang pinakaimportanteng tao sa buhay ko ngayon. Tapos mukhang nag-enjoy ka pang kasama siya kaya hindi ko napigilang maghigpit sayo" pinunasan niya ang luha ko na hindi ko na pala namalayang lumuluha na ako.

"Bakit hindi mo na lang tinanong sa akin kung ano ang dahilan ko kung bakit masaya ako"

"Ayokong marinig mula sayo na mas masaya kang kasama ang ibang lalaki kesa sa akin. Alam mong ayokong may kahati sayo kaya nga mas ok na wala akong alam para matanggap ko na hindi ko pala kayang ako lang ang makapagpasaya sayo" hindi niya naman kailangang makipagkompetensya sa iba dahil siya lang naman ang lalaki sa buhay ko. Ngayong alam ko na ang dahilan niya at napatawad ko na siya.

"Hindi mo talaga gustong malaman, Clyde?"

"Ayoko... Masaya na akong na sa akin ka na at hindi ko na ulit hahayaan na kunin ka ulit ni REN!" Bakit may diin sa pagkakasabi niya sa pangalan ni Ren?