My So Strict Boss (Bachelor Series)

Chapter 62

Sa lahat ng readers ko dito, may itatanong lang sana ako. Kung sakali bang ipublish ito may bibili ba sa inyo? Gusto ko sanang malaman kung may gusto bang gawing libro ito. Hihintayin ko ang sagot niyo.😊

My Snobbish Heart - Teen Fiction

The Black Archer - Fantasy

~¤💞¤~

Lagi na lang akong pinaghihintay ng dalawang yon. Sila ang tumawag na gusto nilang makipagkita, sila naman ang late na dadating. Muntik pa akong hindi makapunta at gustong sumama ni Clyde. Mabuti na lang at nakaisip ako ng idadahilan para payagan niya akong umalis na mag-isa.

Kapag dumating sila, babawi ako sa mahigit isang oras na itinagal ko dito. Wala pa silang sinabi kung hindi sila agad makakarating para naglibot na lang muna ako.

"Pasensya na, Cassandra. Kanina ka pa ba dito?"

Tinaasan ko ng kilay. Ang ganda ng tanong niya sakin, "Ano sa tingin mo, Callen? Anong oras ba ang sinabi niyo? 8 am di ba? Tingnan mo nga yung relo mo baka nagkakamali lang ako ng tingin sa oras na 9 am na."

Napakamot ito sa ulo at hindi na alam ang gagawin. Nakakainis kasi! Nahirapan akong kumbinsihin si Clyde na pabayaan akong umalis tapos wala pa pala yung gusto makipagkita sakin.

"Huwag ka ng magalit. Hindi naman namin ginustong mahuli sa usapan."

Hindi ko siya pinansin. Alam kong si Callen ang nagtext kanina sa oras,may emoticon sa dulo ng text niya.

"Cellon, bakit ang tahimik mo dyan! Ikaw ang nag-utos sakin na itext ang oras, bakit ayaw mo akong ipagtanggol sa pinsan natin."

"Sinabi kong itext mo siya pero ikaw ang nagdesisyon sa oras. Alam mo naman na traffic sa mga ganitong araw, maaga mo pa siyang pinapunta."

"Kasalanan ko ba talaga? Hindi ko alam na traffic, bro! Sorry na, Cassandra. Hindi ko na uulitin. Ano ba ang gusto mo para hindi ka na magalit?"

Lagi naman niya akong tinatanong ng ganyan kapag nagagalit ako pero hanggang ngayon hindi pa rin niya alam agad ang gusto ko. Magtatanong pa pero alam naman niya ang magpapawala sa inis ko.

"Ibili mo na lang ng favorite food niya si Cassandra. Papansinin ka na niya. Umalis ka na, bro! Hintayin ka na lang namin dito."

Umalis ito at tumingin ako kay Cellon. Hindi niya ako papapuntahin at gustong makipagkita kung walang dahilan. Kinakabahan ako sa tingin niya.

"Bakit mo ba gustong makipagkita?"

"Hindi ko na alam kung anong gagawin ko, Cassandra."

"Ano ba ang problema, Cellon?"

"Tumawag sila tito kanina. Tinatanong kung nakausap ka na namin. Katulad ng sinabi ko noon na sasabihin namin na hindi ka pa namin nakakausap pero ang hirap na sa susunod."

"Ano ba ang sinabi nila?" Gusto kong makausap sila mommy at daddy. Namimiss ka na sila.

"Kailan ka ba uuwi sa kanila? Ang haba na ng panahon na lumayo ka sa kinalakihan mo, Cassandra. Kailan mo ba balak bumalik sa mga magulang mo at tapusin na itong pagiging independent na hiniling mo sa kanila."

Natahimik ako. Masyado na ba akong nagtagal dito sa pilipinas at nakalimutan kong may naghihintay rin sa akin. Gusto ko na rin marinig ang boses nila. Sa ilang araw ko pa lang dito sa pilipinas noon, gusto ko na agad bumalik sa kanila. Alam kong nalungkot sila sa hiniling ko pero gusto kong malayo sa buhay na nakasanayan ko.

"Hindi ko pa alam. Ngayon lang pumasok sa isip ko ang mga bagay na yan. Kung hindi ko kayo nakita sa party, wala pa rin akong alam na gusto na nila akong umuwi."