Nieuwe stad, nieuw leven?

38

Hij nam mijn arm vast en trok me mee naar de auto.

"Oke je mag mijn hand wel loslaten hoor" zei ik. "Nee zo meteen loop je nog weg" Ik begon te lachen. "Ik stap liever in dat ik ga lopen eerlijk gezegd" Hij draaide zich om naar mij. "Je zegt dus net dat je graag met mij wilt instappen?" zei hij met een grijns. Ik rolde met mijn ogen. "Nevermind, ik loop wel" zei ik. "Nee grapje kom" zei hij en nam mijn arm nog strakker vast.

We stapten de auto in en ik deed mijn gordel om. Hij begon te lachen. "Wat?" "Wollah je bent de eerste Marokkaan die ik gordel zie omdoen" Ik glimlachte. "Is gewoonte geworden door me ma" Hij lachte en reed door.

"Je moeder is toch nog niet thuis he" zei hij toen we voor de rode lichten stopten. "Nee hoezo" "Oke dan merkt ze niet dat je een beetje later thuis komt" "Huh?" Het licht sprong op groen en hij nam afslag rechts. "Naar waar ga je?" vroeg ik. "Je zal wel zien" Ik zuchtte.

~

"Stap af" zei hij en trok mijn deur open. "Wat doen we hier?" Hij zuchtte en trok me uit de auto. "Waarom doe je altijd zo moeilijk" zei hij en sloeg de deur dicht. "Uh mag ik nog weten waar ik ga of is dat ook al verboden" "Volg nou maar, ik ga je niet verkrachten ofso" "Zou ik wel nog verwachten van jou" zei ik zachtjes. "Yek" zei hij en nam mijn hoofd vast tussen zijn armen. "Grapje" zei ik lachend.

We liepen de macdo in. "Ow we gaan eten" zei ik. Hij knikte. "Mohim voor 1 x heb je iets goed gedaan" zei ik met een glimlach. "Nu lach je wel he" "Natuurlijk" zei ik met een knipoog.

We aten onze fishburgers op en liepen weer naar buiten. "Auto is die kant op he" zei ik. "Ja weet ik" "Dus naar waar ga je?" "Beetje rondlopen in de stad met jou" zei hij en hield mijn hand vast. Een rilling ging door heel mijn lichaam. Wohohooowww wats dis.

Ik trok mijn hand weg. Hij keek me smooth aan met een grijns. Ik keek hem met een gefronste blik aan en draaide mijn hoofd weg. Ik voelde hoe hij zijn armen om mijn schouders heen sloeg. "Uhm raak me niet aan ja" zei ik zehma hard to get, but stiekem hield ik daar wel van.

Hij begon te lachen. Damn die kuiltjes. Hoe meer ik mezelf probeer te overtuigen dat ik niet verliefd ben, hoe meer ik eigenlijk verliefd word.

Hij staarde me nog steeds aan. "Ja stop nu" zei ik en voelde mezelf blozen. "JE BLOOST HAHAHAHAHAHA!" hij ging helemaal stuk. "Tfoe" mompelde ik en verborg mijn gezicht. "Kom op, dat is schattig" zei hij en trok me naar zich toe.

Hij had zijn armen nog steeds om mijn schouders heen en ik liep er gewoon naast. Zonder iets te doen of te zeggen. Ja ja, ik geloof het zelf bijna niet.

"FILS DE PUTE!" hoorde ik opeens. Ik had de tijd niet om me om te draaien, of Youssef nam mijn hand stevig vast en begon te rennen, heel snel te rennen.

Buitenadem stopten we een paar straten verder. "Wat is er?" zei ik helemaal verward. Gestrest liep hij rondjes. "Mijn fucking telefoon ligt in de auto!" riep hij agressief en schopte op een blikje. Wejow heb hem nog nooit zo gezien. Ik durfde zelf niet meer praten en staarde hem gewoon de hele tijd aan. Hij liep nadenkend van links naar rechts en keek me niet eens aan.

"Youssef" zei ik zachtjes en ging voor hem staan. Hij keek me doordringen aan. "Wat is er?" vroeg ik zacht om hem te kalmeren. Hij zuchtte. "Niks Ilham, we moeten hier weg" zei hij zuchtend. "Kom" zei ik. Hij knikte en we liepen de straat uit. Hij hield me dicht bij zich. Ik snap echt niet wat hier gaande is.

Youssef :

Ik zit diep diep in de shit. Kan er momenteel niet meer over zeggen, maar jullie komen er ooit wel achter denk ik. Het liefst wil ik alles vertellen aan Ilham, maar dat gaat jammer genoeg niet.

Ik nam haar dicht bij mij en we liepen naar de auto. Als haar iets overkomt, dan vergeef ik het mezelf nooit. We stapten in en ik was nogal gestrest. Ilham zat er maar rustig bij. Het irriteerde me dat ik haar niks kon vertellen, maar ja het is nu eenmaal zo. Ze komt er toch ook wel eens achter.

Ilham :

Youssef is al de hele rit stil. Ik ga er ook niet achter vragen, maar ik vind dit wel vreemd. Wie riep er nu fils de pute (hoerenzoon) en waarom? Feshkel dit allemaal...

We reden mijn straat in en hij stopte voor mijn deur. "Uh bedankt..." zei ik en opende mijn deur. Hij glimlachte een beetje afwezig. Ik sloeg de deur dicht en hij schuurde de straat uit.

Ik liep naar binnen en ging meteen naar mijn kamer. Ik trok mijn pyjama aan en bleef voor de rest van de dag in mijn bed liggen.

Volgende dag :

Ik werd wakker en maakte me klaar voor school. Ik liep naar beneden, wachtte op Amel en we vertrokken naar school.

"Waar was je gisteren na school? Duurde je zo toets zolang?" vroeg Amel. "Ja was moeilijk" zei ik snel. Ik hoef haar niet alles weer te vertellen, anders gaat ze weer dingen denken die er niet zijn.

Na een halfuurtje kwamen we aan op school. Net op tijd gelukkig. We liepen naar ons lokaal. Ik trof mo al slapend op de bank. Ik duwde hem een beetje aan de kant en ging naast hem zitten. Hij keek me slaperig aan. "Sbah elgheer vriend" Hij keek me met een scheve glimlach aan en ging terug slapen. Hij had me zo moe gemaakt dat ik me hoofd op zijn rug legde en ook maar ging slapen.

Ik kreeg een berichtje binnen en nam stiekem mijn gsm uit mijn zak.

Youssef : Kom aub naar parkje naast school

Ik : Nu?

Youssef : Ja

Ik : Ik zit in de les?

Youssef : Als het belt, kom dan naar hier, ik wacht je op

Ik : Allez

Ik stopte mijn gsm weg en wachtte ongeduldig tot het belde. Daarna nam ik mijn tas en liep de lokaal uit.

Onopvallend verliet ik de school. Ik liep naar het parkje en maakte me eigenlijk wel zorgen. Sinds gisteren doet hij raar? Wat zou er nu zo belangrijk zijn dat hij me wil spreken?

Ik liep het parkje in en zag hem daar zitten met zijn gsm en oortjes. Toen hij me zag, verscheen er een sexy glimlach op zijn lippen. Damn, hij mag wel vaker zo glimlachen hoor. Ik keek naar de grond want was wel verlegen en liep naar hem toe.