Nieuwe stad, nieuw leven?

63

Amal :

Ik zat in de auto naast mo die geconcentreerd was op de weg. Oh wat was hij toch sexy en stoer met zijn strenge blik op zijn gezicht en zijn strakke kaaklijn. Hij liet me een beetje weg dwalen van het feit dat we zo meteen moeten aanvallen.

We werden achtervolgd door 3 auto's. In 1 van die auto's zat Naim. Op een of ander manier had ik er vertrouwen in. Ik heb het gevoel dat ik Youssef ga terug zien. Eindelijk na al die maanden en dat gaf me een enorme kick. Mijn angst  veranderde in adrenaline. Ik hoop dat alles goed gaat aflopen.

"Ben je er klaar voor babe" zei mo. Ik knikte. "Ik doe het voor me zus" Hij lachte. "Niet bang zijn, gewoon doen wat je moet doen en er overkomt je niks" Ik knikte en hield zijn hand vast.

Mo's telefoon ging af. Ik nam op en zette hem op luidspreker. "Ja" zei mo. "Zie je dat zwarte busje daar" Hij knikte en ik keek mee. "Daar zitten ze in" Mijn hart begon sneller te kloppen. Wow Youssef bevind zich gewoon een paar meters van mij.

De 3 auto's kwamen naast ons rijden. Ze keken ons aan en Naim telde af met zijn vingers.

1,2,3... Met een enorme vitesse cirkelden ze rond het busje. Ze begonnen er tegen aan te rijden en het begon te zigzaggen. Wjw wjw die adrenaline was niet normaal bij mij. "AMEL NUUU!!" riep mo. Ik opende het raam en ging uit het raam zitten. 2 mannen deden net hetzelfde en knikten naar me. Al snel begreep ik dat ze met mij naar binnen zouden gaan terwijl de anderen de chauffeur bezighouden.

Hij gooide iets tegen de deur en  3 seconden later ontplofte het. Youssef en Samir! Ik zag ze nog niet, daar was het veel te donker voor, maar gewoon het feit dat ze daar zitten, gaf me zin om in het busje te kruipen en ze eruit te halen.

Mo plakte bij het busje. "Spring amel!!" riep hij. Pfff ik durfde niet, stel ik val? De ene man sprong en reikte zijn hand uit. "NUU AMELL!!" riep mo. Door dat geschreeuw, sprong ik en de man ving me op.

Hij begon te vechten met een man die daarbij zat, terwijl ik mijn mes uithaalde en Youssef en Samir probeerde los te maken. Ik zag ze niet, ik hoorde ze gewoon mompelen. "Ik ben er, ik ben het Amel, ik kom jullie hier uithalen!" zei ik en ging verder.

Eenmaal ik ze verlost had, moest ik ze nog recht houden en naar buiten zien te krijgen. Ik zag Amine en Souhail, de mannen die met mij in het busje waren gekropen, nog steeds vechten met die andere mannen. Ik haalde mijn geweer uit en beval mezelf te schieten.

"Kom op Amel, anders geraken we hier nooit uit" fluisterde ik in mezelf. Amine werd hard op de grond gegooid en Souhail bleef sukkelend over met die 2. Ik moet ingrijpen! Ik nam al mijn moed te samen en schoot in hun benen. Ze vielen per direct neer. Souhail en Amine keken me geschrokken aan. "Snel!!" riep ik.

Mo :

Ik hoorde geweerschoten. AMEL was het eerste aan wie ik dacht. Ik reed weer naar achter en zag haar daar gelukkig staan, maar ze sukkelde. Ik zag dat ze het moeilijk had. Daarna begreep ik pas waarom. Ze had Youssef vast in haar armen. "Blijf zitten! We houden ons wel bezig met de anderen!"  riep ik en ging weer naar voor.

Amel ;

Ik ging zitten op de bank waar Samir en Youssef eerst op zaten en aaide Youssef's  haren. "Gaat het een beetje?" vroeg ik. Hij knikte. Ik glimlachte en ging verder met aaien.

Ik hoorde geroep, geweerschotenj en daarna begon de auto te zigzagen. We werden elke kant op gegooid en toen BOEM botsten we hard tegen iets aan. Ik kantelde de andere kant op en toen... toen voelde of hoorde ik niks meer...