Nieuwe stad, nieuw leven?

141

Ik draaide me om. "Kom je in?" vroeg ik. Hij knikte en liep naar binnen. Ik deed de deur dicht en liep naar de woonkamer. "Doe alsof je thuis bent, ik ga me omkleden" zei ik. Hij ging op de bank zitten en ik liep naar mijn kamer. Ik trok mijn pyjama aan, stak mijn haren in een knot en liep terug naar de woonkamer. "Wil je wat drinken?" vroeg ik. "Water is goed" zei hij. Ik liep naar de keuken, vulde een glas water voor hem en maakte wat warme thee voor mezelf.

Ik gaf hem zijn water en ging zitten met mijn warme kopje thee. "Gaat het wat beter?" vroeg hij. "Bwoa" zei ik. "Kom" Ik keek hem verlegen aan. "Kom, ik eet je niet op" Ik ging dichterbij zitten (want ik zat helemaal aan het einde) Hij sloeg zijn armen om me heen. Mijn hart begon sneller te kloppen. "Niet zo gespannen" zei hij. Wollah ik stres kk hard. Ik ontspande mezelf en legde mijn hoofd op zijn schouder. Het ging meer uit reflex.

Hij nam mijn hand vast en begon te spelen met mijn vingers. "Je hebt mooie handen" zei hij. "Oh uhm bedankt" Hij begon te lachen. "Sorry ik kan geen complimenten geven" "Maak niet uit" zei ik lachend.

"Heb je hoofdpijn?" vroeg hij. Ik knikte. "Weet je wat je hoofdpijn kan doen verzachten?" zei hij. "Wat?" vroeg ik en keek hem voor het eerst in zijn ogen aan. Hij kwam dichterbij en kuste me. Het gebeurde zo snel. Ik had zelf geen tijd om na te denken of te reageren, maar laten we eerlijk zijn, het voelde geweldig aan!

Ik trok mezelf weg. Mijn hoofd nog steeds op zijn schouders en mijn handen nog steeds in de zijne. Ik voelde mezelf helemaal rood worden. Ik keek weg. "Waarom ben je zo verlegen" zei hij. "Ik weet het niet" zei ik en verstopte mijn hoofd tussen mijn handen. Ik was echt niet zo. Vroeger was ik open en sociaal, maar sinds wat me overkomen is, vertrouw ik niemand, heb ik geen zelfvertrouwen meer en voel ik me continu schuldig.

"Ik zie aan je dat je met iets inzit" zei hij. Ik schudde mijn hoofd. "Ben gewoon moe en ziekjes" zei ik. Hij stond op en nam me op. "Huh" Hij zei niks en bracht me naar mijn kamer. Hij schopte de deur open met zijn voet, liep mijn kamer in en legde me op mijn bed. Ik kroop onder mijn dekens. Hij trok zijn schoenen uit en kwam naast me liggen. Meteen nestelde ik me in zijn gespierde armen, want geloof het of niet, maar dat liet me beter voelen. Hij drukte wat kusjes op mijn haren en laten we zeggen dat ik de vlindertjes in mijn buik voelde fladderen.

"Nisrine" zei hij schor. "Ja" zei ik en keek hem aan. Hij trok me op zich en kuste me in mijn nek. Het voelde goed aan, maar dit is geen goed teken. "Adnane stop" zei ik. Hij deed verder. "Zo meteen maak ik je ook ziek" zei ik. "Maak je daar maar geen zorgen over" zei hij en kuste me. Ik kuste hem terug. Deze kus was intenser en vol verlangens. Ik moet stoppen, want dit gaat echt uit de hand lopen.

"Adnane stop!" zei ik en ging rechtop zitten. Hij keek me met zijn schattige oogjes aan. "Ik wil dit niet" zei ik. Hij zuchtte. "Het spijt me wollah" zei hij. Ik kroop af hem. "Maakt niet uit, laat me terug liggen in je armen, ik lag goed" zei ik en legde mijn hoofd op zijn borst. Hij sloeg zijn armen om me heen en zo vielen we in slaap.