De getalenteerde 17-jarige Ilham, verhuist samen met haar moeder en haar zusje Amel naar een nieuwe stad, nadat hun vader hun verliet op jonge leeftijd. Welke gevolgen brengt de nieuwe stad met zich mee?
Hij parkeerde voor een huis, of eerder gezegd villa. Ik keek hem raar aan. "Kom" zei hij. "Waar zijn we?" Hij stapte af zonder te antwoorden en deed mijn deur open. Hij trok me uit de auto en hield me stevig vast aan mijn polsen. Ik liep gewoon mee, want weglopen is toch geen optie.
Hij deed de deur open en we liepen naar binnen. Wauwww, ik keek met grote ogen rond. Het zag 10x mooier uit vanbinnen. Don't judge a book by it's cover. "Welkom in ons huis" zei hij. "Ons?" "Ja binnenkort woon jij hier ook" Ik keek rond in de woonkamer die er zo uitzag :
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Kom ik laat je de keuken zien" zei hij en trok me mee. Hij liet me de keuken zien die er zo uitzag :
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Daarna de badkamer :
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Lol deze badkamer is mooier dan mijn slaapkamer" zei ik. Hij begon te lachen. "Mag ik de slaapkamers zien?" vroeg ik. "Ja kom" zei hij en hield mijn hand vast. "Er zijn 3 slaapkamers, maar deze is voor ons" zei hij en liet me onze toekomstige slaapkamer zien die er zo uitzag :
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Wauw Youssef het huis is prachtig" zei ik. Hij glimlachte. "Dus hoe sneller we trouwen, hoe sneller je hier gaat wonen" We liepen naar beneden. Hij liet me de tuin zien. "Ik wil nog een zwembad bouwen, maar dat doe ik later wel. "Geld te veel" zei ik. "Ewa ja" "Mohim kan je me naar huis voeren? Het is al laat" "Ben je nog boos?" vroeg hij en kwam dichterbij staan. "Nee, maar je moet stoppen met zo agressief te zijn" "Ik zal mijn best doen" Ik glimlachte. Hij gaf me een kusje op mijn wang en we liepen hand in hand naar de auto.
Hij zette me thuis af. Ik liep naar binnen en trof Adnane aan in de woonkamer. "Salam" Ik gaf hem 2 kusjes. "Waar was je?" "Bij Youssef" "Hmmm wat hebben jullie gedaan?" "We zijn gaan eten" "Het is wel laat he" "Ja dus?" "Kifesh ja dus? Vind je het normaal dat je nu pas thuis komt" "Ik heb je preek niet nodig, ik weet wat ik doe en heb je commentaar niet nodig" "Ik ben je grote broer en..." Ik liet hem niet eens uitspreken, ik liep gewoon naar mijn kamer om ruzie te voorkomen.
Er werd geklopt. "Ja" Adnane kwam naar binnen en sloot de deur achter zich dicht. Hij ging zitten op mijn bed. Ik was bezig met mijn make up af te doen. "Ilham begrijp het niet verkeerd" zei hij. "Adnane je moet gewoon stoppen met zo veel commentaar te hebben" "Ik ben je grote broer, is normaal dat ik..." "En daar kom je weer met je 'ik ben je grote broer' excuus, als je mijn grote broer bent, waar was je dan al die tijd dat we je nodig hadden he? Toen er geen enkele man in het huis was om ons financieel noch mentaal te steunen? Waar was je? Pas na 26 jaar kom je terug om te zeggen 'ik ben je grote broer' ja dat weet ik ondertussen al, bedankt om het me te laten herinneren" zei ik. Misschien vinden jullie dat ik overdrijf, maar heel mijn leven heb ik zonder een vader of broer geleefd, dus accepteer ik het nu ook niet dat een man mijn leven komt bepalen.
"DENK JE DAT IK HET GEMAKKELIJK HAD AL DIE TIJD? DAT IK VAN JULLIE WAS SCHEIDEN, DENK JE DAT IK HET ER GEMAKKELIJK MEE HAD?!" riep hij. Dit is dus wat ik niet wou, dat we begonnen te schreeuwen tegen elkaar, maar als het moet, dan moet het. "KAN ME NIET SCHELEN! JE KON ONS KOMEN OPZOEKEN IN PLAATS VAN AL DIE HARAMSHIT TE DOEN EN NU OPEENS DE HEILIGE TEGEN MIJ KOMEN SPELEN OEFFFF IK BEN ER ECHT HELEMAAL KLAAR MEE GA UIT MIJN KAMER!" riep ik. Hij verliet boos mijn kamer en klapte de deur achter zich dicht.
Ik ging zitten op mijn bed. Ik voelde de tranen opkomen, maar hield me in. Ik wil geen ruzie, maar soms moet het. Hij moet begrijpen dat hij niet zomaar dingen kan bepalen in mijn leven. Hij is mijn grote broer ja, maar dat betekend niet dat hij opeens commentaar moet geven of wat dan ook.
Youssef belde. Ik nam op. "Salam" zie hij. "Walikoum salam" "Is er iets?" vroeg hij meteen. "Nee hoezo" "Ik hoor het aan je stem" "Niks" "Jawel, zeg" "Domme ruzie" "Met?" "Adnane" "Waarom?" *Ik legde hem de situatie uit*
Hij heeft me weer gerust gesteld. Hij heeft me op andere gedachtes gebracht. We belden nog de hele nacht en uiteindelijk viel ik in slaap.
