Księżniczka innego świata (1,2)

2.4 Nerwowa pobudka

Rano wstaję, odsłaniam zasłony i kogo widzę? ICH

Ale już się nie przejmuje. Ubieram spodenki (spałam tylko w koszuli Mais'a i majtkach), wychodzę na balkon i zaczynam im machać. CO ZE MNĄ JEST NIE TAK!?

-Hejka Diana! -krzyknął blondyn. Brunet wyszedł dopiero, jak ten krzyknął.

-Jestem Luke, a to Thom!- przedstawił siebie i bruneta blondyn. (~aut. Mam nadzieję, że zrozumieliście). Thom... Jak mój były. Otarłam szybciutko samotną łezkę.

-Ja mam na imię Diana, a moja siostra Amanda!- krzyknęłam. Weszłam szybko do pokoju, wzięłam moją siostrę na balkon i posadziłam ją na barierce.

-Jeśli się nie obudzisz, zrzucę Cię prosto z tego balkonu na trawnik.- szepnęłam jej do ucha.

Odrazu się obudziła.

-My lecimy na śniadanie! Do potem!- krzyknął Thom. Pożegnałyśmy się z chłopakami i wróciłyśmy do pokoju, nie zamykając balkonu. Przebrałyśmy się w ubrania takie bardziej po domu i zeszłyśmy na dół, zrobić wszystkim śniadanie.

Wyrobienie dziesięciu naleśników zajęło nam pięć minut, a przez te pięć minut zapach rozniósł się po całym domu i wszyscy zbiegli na dół.

-Naleśniki!!!- krzyknął tata wbiegając do kuchni w samych slipkach, tak jak jego syn.

Zasiedliśmy do stołu i zaczęliśmy jeść, mówiąc także o dzisiejszym dniu.

-Za dwa tygodnie zaczynacie szkołe. Pasowałoby kupić wszystki książki, przybory do szkoły i eleganckie ubrania na rozpoczęcie roku.- zaczęła temat mama.

-Dokładnie! Dzisiaj pojedziemy na zakupy!!- pisnęła rozradowana Amanda.

-Możemy zabrać ze sobą sąsiadów z naprzeciwka?- zapytałam. Cała czwórka spojrzała na mnie trochę dziwnie.

-Jasne, ale wtedy pojedzie z wami Maison.- zarządał tata.

-No to pojedziemy same.- mruknęłam, odkładając talerz do zmywarki. Rodzice i siostra się zaśmiali, a Mais wydał z siebie jęk niezadowolenia.

-Okej. Ale po południu. Coś obiecałaś sąsiadom.- powiedział Mais, poruszając dziwnie brwiami.

-Zamorduję!!- wrzasnęłam i zaczęłam gonić brata po caałym domu. Od piwnicy