AŞİKÂR

~16~

"Eminsiniz değil mi hipertansiyon olduğundan?"

"Doktorluğumu ne zamandan beri sorgular oldun Almila? Eminim diyorum ya."

"Ne bileyim, Lamia. Kız öyle yanımda bayılınca çok korktum."

"Endişe etme. Stres yapmaman senin ve yeğenim için çok önemli olduğunu biliyorsun. Sakin ol. Biz de birazdan konağa geliriz."

Ofladı Almila. "Peki." Telefonu kapatıp kenarına indirdikten sonra kendisiyle konuşan Miran'a döndü.

"Kızın durumu iyi miymiş Alfa?"

"Hı hı." dedikten sonra bir kez daha ofladı. Ecrin'in baygın hâlini ve burnundan kan çıkarkenki hâlini aklına getirdikçe tüyleri diken diken oluyordu.

"İyi o zaman. Sen nasıl oldun? Şimdi daha iyi misin?"

"Sayılır. Yani üzerimde iki saat öncekine göre kıyaslayacak olursak daha az etkisi var."

"İyiki Urfa'ya gelmişim desene. Yoksa konakta yalnız kalacaktın. Malum herkes hastaneye gitti. Daha dün gelen kişiyi herkes kabullenmiş, bu kadar önemser olmuş. Lamia'ya benzemesinden olsa gerek bir türlü şu kıza kanım ısınmadı ama yaşadıkları gerçekten de çok zormuş."

Başını salladı Almila. "Öyle... Bu arada iyiki geldin gelmesine de ben gelme sebebine hâlâ inanmış değilim bunu bil yani."

Almila'nın sabahtan beridir uyguladığı baskıya daha fazla dayanamayan Miran oturduğu koltuktan kalktı. "Amca olacağımı duydum, geldim Alfa. Abartmaya gerek yok bence. Sana yalan söylemeyi beceremediğimi biliyorsun."

"Sen de beni hiç tanımıyorsun, Mat." Gözlerini kıstı ve konuşmasını yaya yaya, " Sence Amerika'dan sadece bu yüzden gelmiş olabilir misin? Bence olamazsın. Yani benim tanıdığım Miran bu yüzden Urfa'ya gelmez. Hele erkenden yola çıkıp, Sarhan Ağa'nın izni olmadan gelecek? Hayatta gelmez, gelemez." diye söylendi.

"Aslında seni tanımadığım hakkındaki düşüncelerinde doğruyu söylüyorsun, Alfa. Pardon, Almila. Çünkü benim tanıdığım Almila, Alfa'ydı ve genellikle beni bu kadar darlamazdı. Söylediklerimi sorgulamazdı. Sürpriz yaptığıma inanırdı."

"Sen de yalan söylüyorsun, Mat. Pardon Miran. Çünkü benim tanıdığım Miran, herkese karşı Mat'tı ve sürpriz yapmaktan hiç hoşlanmazdı. Sürprizlerden sürekli kaçınırdı."

"Odana girdiğimden beri bu konuyu tartıştığımızın farkındasın değil mi? Doğru düzgün amca olmamın sevincini yaşayamadım senin yüzünden. Gerçi konağa girerken Ecrin'in kanlı yüzünü gördükten sonra bu sevinç çoktan içime kaçmıştı ama..."

"Bir insan rolünü ancak bu kadar profesyonel oynayabilir." diyerek Miran'ı alkışladı imayla Almila. "Yavaş yavaş kapıya doğru yürürken beni konuşmaya tuttuğunu zaten hiç fark etmiyorum."

Gerçekten de kapıya doğru ilerlemeyi bırakan Miran kaşlarını çatarak Almila'ya baktı. "Seni anlayamıyorum Alfa. Neden bu kadar abarttın Urfa'ya gelmemi? Düğününüzde olsun, Lamia'nın geçirdiği kaza olsun o kadar gelip gittim hiçbir şey demedin ama amca olacağımı öğrenince abimle yengemi tebrik etmeye geleyim dediğim için canımdan bezdirdin. Şimdiden çocuğuna uygulayacağın baskıyı üzerimde mi deniyorsun anlayamadım gitti."

"Ne alaka Miran?" diye çemkirdi Almila. Şuan Miran bahanelerin ardına sığınıyordu düpedüz. "Resmen şuan konuyu nasıl saptıra..."

Almila'nın sözleri çalan telefonla kesilmişti. Anlık olarak bakışlarını Miran'ın üzerinden çekip az önce kenarına indirdiği telefonun ekranına baktı kim arıyor diye. Berkan'ın ismini görünce içi ısınsa da tekrar telefondan gözlerini çekip Miran'a baktı ve baktığı yerde Miran'ı göremedi. Telefona bakmasını fırsat bilip odadan kaçmış olmalıydı. Bunu ona çok pis ödetecekti. Sinirle ofladıktan sonra yanındaki çalan telefonu eline alıp aramayı cevapladı. Kulağına Berkan'ın sesi dolunca tam anlamıyla kocasına odaklanmıştı.